เมื่อภัยมาถึง คนเราก็หาย่อมหาที่พึ่งเป็นธรรมดา แม้จะรู้ว่านั่นไม่ใช่ที่พึ่งที่ดีที่ประเสริฐเลิศลอยอะไร แต่สบายที่ได้พึ่งพิง เหมือนคำเขาว่า เมื่อถึงตาจนแล้ว แม้เศษไม้ก็เป็นความหวังของคนที่ลอยคออยู่ในทะเล
ในยุค COVID-19 ระบาด คนขาดที่พึ่ง พึ่งหน้ากากอนามัยก็ขายแพง แถมยังหาซื้อยาก (ก็น้องมันบ่นให้ฟัง ว่าแพงและหาซื้อยาก จนผมต้องส่งหน้ากากผ้าที่ผมมีไปให้ ไม่รู้ว่าจะถูกตรวจจับหรือเปล่าไม่รู้ ถ้าเปิดและถูกยึด ยิ่งซ้ำเติมกันเข้าไปอีก) เจลล้างมือ แอลกอฮอล์ล้างมือก็ขายแพงยิ่งกว่ารีเจนซี่ (อันนี้เห็นเขาบ่นใน Facebook ไม่รู้จริงหรือพูดเอาฮา เพราะผมไม่เคยซื้อรีเจนซี่) เมื่อเป็นเช่นนี้ คนจึงหันหาที่พึ่งทางใจกัน
- รัฐก็ขอให้พระสงฆ์สวดรัตนสูตร เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจป้องกันโรคภัยระบาด
- บางคนก็หาเครื่องรางวัตถุมงคลป้องกันโรคระบาด คือมันหาที่พึ่งไม่ได้แล้วไง ก็ต้องใช้สิ่งที่ตนเองเชื่อมา
- บางคนก็ไปหาพระ รดน้ำมนต์ให้ คือต้องหาที่พึ่งเพื่ออุ่นใจไว้ก่อน
- บางคนก็หาบทสวดป้องกันโรคระบาด
- บางคนก็ทำบุญให้มาก ๆ ทำบุญตักบาตร ถวายสังฆทาน รักษาศีล สวดมนต์ภาวนา เคร่งศาสนาเวลานี้
- บางคนก็ไปไหว้พระ อธิษฐานขอพร ซึ่งเกี่ยวกับการขอพรนี้ เราควรเริ่มขอพรที่ไหนก่อน
ขอพรป้องกันโรคระบาด COVID-19
ผมไม่แนะนำให้ท่านเดินทางไปขอพรที่ไหน ขอพรที่บ้านของคุณเองนั่นแหล่ะ ซึ่งมีข้อปฏิบัติดังนี้
- หากทำบุญตักบาตรได้ก็ให้ทำ เพื่อให้เกิดบุญขึ้น
- สมาทานศีล รักษาศีลตามสมควรที่จะรักษาได้
- สวดมนต์ไหว้พระ โดยเฉพาะบทสักกัตวา และรัตนปริตร
- กรวดน้ำให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย
- แผ่เมตตาให้แก่ตนเองและผู้อื่น
- จากนั้นทำการอธิษฐานขอให้บุญกุศลช่วยเรา ให้เทวดาคุ้มครองเรา ให้เจ้าที่คุ้มครองเรา
แต่อย่างไรก็แล้วแต่ ต้องดูแลตัวเองให้มาก ออกข้างนอกสวมหน้ากากอนามัย ใส่ใจความสะอาดอยู่เสมอ รักษาสุขภาพให้แข็งแรง ปฏิบัติตามกฎกติกาที่รัฐขอความร่วมมือ พยายามออกจากบ้านให้น้อยที่สุด
