ทุกวันนี้ปลัดขิกเริ่มล้นตลาด ทำออกมาจากไม้ต่าง ๆ มากมาย โดยเฉพาะไม้แปลก ๆ ไม้ไหนที่ไม่เคยมาทำ ก็นำมาทำ เพื่อสร้างกระแสความแตกต่างออกไป
หากนำไม้อื่น ๆ มาทำเป็นปลัดขิกที่เกี่ยวกามคุณ อย่างไม้ ห.คัน ไม้เกี่ยวกับมหาเสน่ห์ เกี่ยวกับความใคร่ในกามารมณ์ ผมไม่ติดติดใจ เพราะมันคือเป้าหมายของคนทำ หรือของอาจารย์ผู้เสกอยู่แล้ว
แต่มีไม้ชนิดหนึ่งที่ผมไม่เห็นด้วยกับการนำมาทำเป็นปลัดขิก นั่นคือไม้โพธิ์ ต้นโพธิ์เป็นต้นไม้แห่งการตรัสรู้ เป็นต้นไม้ที่มีประวัติเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าได้อุบัติขึ้นภายใต้ต้นไม้ชนิดนี้ แม้จะไม่ใช่เชื้อสายเดียวกันกับต้นพระศรีมหาโพธิ์ที่อินเดียก็ตาม แต่ก็เป็นต้นโพธิ์เช่นกัน ใคร ๆ ก็รับรู้และเรียกว่าต้นโพธิ์ ควรหรือที่จะนำต้นไม้แห่งการตรัสรู้นี้นำมาทำเป็นปลัดขิกอุทิศแด่พระศิวะ บางคนทำเน่าเกลียดนำมาแกะเป็นปลัดขิกพร้อมรูปนางครวญนางแอ่นประกบอยู่ ศิลป์แนวนี้ผมก็ชอบ แต่เลือกไม้อื่นเถอะครับ ไม้มะขาม ไม้คูน ไม้ขนุนก็ยังพอมี ทำไมต้องเป็นไม้โพธิ์
คนโบราณให้ความเคารพต่อต้นโพธิ์ ไม่เเหยียบหากไม่จำเป็น ไม่บ้วนน้ำลาย ไม่ปัสสาวะใส่ นิยมล้อมรอบป้องกันวัวควายเข้ามารบกวน ต้นโพธิ์บางแห่งคนโบราณจะนำของมีค่ามาบูชาเป็นไห ๆ เช่น พระพุทธรูปขนาดเล็ก ๆ หรือของที่เขาคิดว่ามีค่าหายาก เช่น งาสะเด็น เขี้ยวหมูตัน คด ทองคำ เงิน เพชร ลูกแก้ว หรือเครื่องประดับของมีค่าอื่น ๆ นำบูชาหรือฝังไว้รอบต้นโพธิ์ภายในวัด
ไม้โพธิ์เมื่อตายยืนต้น โบราณเรียกว่าโพธิ์นิพพาน ก็จะนิยมนำมาแกะเป็นพระพุทธรูปไม้แกะ พระปิดตา พระควัมปตี พระสีวลี พระสังกัจจายน์ และพะสาวกอื่น เพื่อให้เป็นเครื่องระลึกถึงพระพุทธคุณ
