คาถามหาราชเสน่ห์ มหาราชฉบับพิสดาร ที่โบราณกล่าวไว้ ?
อิติปิโส ภะคะวา สัมมาสัมพุทโธ นะโมพุทธายะ อิติปาระมิตาติงสา อิติสัพพัญญมาคะตา อิติโพธิมะนุปปัตโต อิติปิโส จะ เตนะโม คนทั้งหลายรักกู สะมาคะตา โสธายะ โอม ศรีสวัสดิ์เจริญ หน้ากูงาม เหมือนพระจันทร์เมื่อวันเพ็ญ บุคคลเห็นคนรัก คนเห็น คนทักกูคุ้นเคย ด้วยเดชะพระพุทธเจ้าตรัสว่า
เอวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง ภะคะวา พิสวาสหลงใหล พิศมัยแนบเนื้อ ใจจิตคิดถึง เคล้าคลึงวิญญา วิชชาจะระณะสัมปันโน ยะทาโส สัพเพชะนา พะหูชะนา ปิเมตตา ปิกรุณา นะเมตตา โมกรุณา พุทเป็นที่รัก ธาให้เห็น ประจักษ์ ยะให้ยินดี ยะหันตะวา ธาเมามัว พุทพาตัว เอามาหากู โมสมสู่ นะอยู่ด้วยกูจนตัวตาย อิตถีหิปูชิตัง สารพัดศัตรู วินาสสันติ ฯ
ภัททิโย จะ มหาราชา สัพพะสิเนหาจะ ปูชิตา เสนาโกธา วินาสสันติ สันติโก โธวินาสสัยยะ ทุสะวะสัง อะยังคาถา มะหาปุตโต นัตถิโต โส วินาสสันติ ฯ
ปิโย เทวะมะนุสสานัง ปิโย พรหมานะมุตตะโม ปิโย นาคะสุปัณณานัง ปิฉันทะริยัง นะมามิหัง ฯ
โอม ละลวย มหาละลวย ใครเห็นหน้ากูงงงวย จงใจรักทักปราศรัย อ่อนละไมมาหากู สูรู้ว่ากูไปเนอ เออรัก สะวาหะ ฤ ฤา ฦ ฦา เอหิ พรหมาจิตตัง พระ วินัยยัง ฐิตังเฐตัง กะระณียัง จิตตัง จิตตัง ขันติ ขันติ ทุกขัง อะนิจจัง อะนัตตา
กุสะลาธัมมา อะกุสะลาธัมมา อัพพะยากะตาธัมมา มุทุจิตตัง กัทเทเอหิ เมหันตะวา นะคุณะมัยหัง นะโมกขัง มะนาปัง ทิสสะวา สามิยัง มะมะ พุทธัง คัจฉะ อะมุมหิ ธัมมัง คัจฉะ อะมุมหิ สังฆัง คัจฉะ อะมุมหิ
อะสังวิสุโลปุสะพุภะ นะมะพะทะ อิสะวาสุ มะอะอุ จิตตัง วา มานิมา กุมาโร จิตตัง วา มานิมา กุมารี จิตตังวา มานิมา อิตถีโย จิตตัง วา มานิมา ปุริโส จิตตังวา มานิมา รัญโญ ราชะปุตโต จิตตังวา มานิมา เทวีราชะปุตตี จิตตังวา มานิมา เสนาเสนียะมัจโจ จิตตัง วา มานิมา พานิชโช จิตตังวา มานิมา สะมะณะพราหมะณา จิตตังวา มานิมา
อิติ ปูชะโก ชาลีกัณหา เอหิจิตตัง ปิยัง มามากังนะ กังนิพพานัง ภุตะวานะกังปิยัง มะมะมา นางเอื้อยอารี นางอี้อาราม นางงามกาหลง นางจงภะคะวะดี เอหิพันธัง พันธะนัง สะวาหะ ฯ
โอม กามะติณณัง กามะตัมมัง กามะตัณหัง มัตติทายะ เอหิมาเม สะหัสสีเสปิเจ โปโส สีเสสีเส สะตังมุขามุเข มุเขสะตัง ชิวหา ชีวะกัปโปมะหิทธิโก นะสักโกติ จะ วัณเณตุ ฯ
ฝูงชนาชนทั้งหลาย เห็นหน้ากูงามประดุจดังท้าวมหาพรหม เร่งกลัวเร่งทักทายปราศรัยใจยินดี นาสังสิ โม พุทธะสังมิ อิกะวิติ โสสะอะน นะอ่อนใจรัก โมชักมือนอน พุทสวมกอด ธาเสน่หา ยะเช็ดน้ำตา สูอยู่มิได้ร้องไห้ ขาดใจตายว่ายน้ำมาหากู
เอหิ อิตถิโย เอหิปุริโส มานี่มารัง ติฏฐายะ จะเรมาเร เอหิจิตตัง ปิยัง มะมะ นะรําพึง โมคิดถึง พุทนอนมิเต็มตา ธาทุรนทุราย ยะมาหากู นะโมพุทธายะ มะอะอุ มุทุจิตตัง ทิสสะวา มุขัง ทิสสะวา มะนาปัง ปิยัง มะมะ ฯ
มะอะอุ สิวังพรหมา จิตตัง มานิมา อาปามะจุปะ ทีมะสังอังขุ สังวิธาปุกะยะปะ อาอีปูลเอ๋ย มึงเร่งรัก แห่งกู คือ สายสวาท คือ พิสวาส มะอะโยิอะ อะโยเรนตุหันตะวา มึงอย่าว่ากู อยู่ที่เคหาคีรีวาส กามกิเลสของอีปูลมาชุมนุมรุมที่ลมกูหายใจเข้าออก กูหายใจออกไปเข้าในใจมึง มึงหายใจออกมาเข้าในใจกู
มานิมา ถ้ามึงมิมาก็เป็นกบฏต่อพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆเจ้า อัตถะ มึงเป็นลูกมนุษย์ กูเป็นลูกพระธรรม อัตถะ มานะจิตตัง อัตตะมะนะชิเนตุ อาคัจฉะติ มะนิสะระณัง อะระหัง จิตตัง ปัญชัง ภะวิสสะติ ถามะสา อีสา อีสี อีมา อีมี อีนี่ อีนั่น อีทะขันธ์ อีนันทะโก ยะมาเรโส เอสิมะมะ จัตตุระภูตานัง อะหัง ภูตา อะหัง พันธา วิกรึงคะเร ฯ
ที่มา คาถามหาราชเสน่ห์
ผมไม่แน่ใจว่า คาถามหาราชเสน่ห์นี้ ใช่คาถาเดียวกันกับคาถามหาราชฉบับพิสดารหรือไม่ เพราะมีเนื้อหายาวพิสดารเหลือเกิน
ก่อนเรียนคาถาใด ๆ ควรแต่งเครื่องสักการบูชามีดอกไม้ธูปเทียนเป็นต้น ต่อหน้าพระรัตนตรัย บอกกล่าวต่อครูอาจารย์ทั้งหลายเพื่อทำการเรียนมนต์คาถานั้น และควรทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่ท่านด้วย
