หลวงปู่พ่อแม่ครูอาจารย์สมัยก่อนโดยมากท่านจะฉันหมาก (เคี้ยว ไม่ได้กลืนกิน) โดยเฉพาะพระกรรมฐาน วัดป่าสายหลวงปู่มั่น เหตุผลท่านฉันหมากนั้นผมเองก็ไม่ทราบแน่ชัด แต่หากจะกล่าวในทางที่เป็นกุศล ก็อาจจะเป็นไปได้ว่า
หลวงปู่ครูอาจารย์ท่านจะฉันหมากด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ที่แน่ ๆ เมื่อเราผู้เป็นศิษย์ที่เคารพนับถือท่าน เมื่อเข้าไปกราบไหว้ท่าน เห็นท่านฉันหมากอยู่ เราก็อยากได้ชานหมากของท่านเพื่อนำไปเป็นที่ระลึกถึงครูอาจารย์ นำไปเป็นเครื่องรางพกติดตัวเพื่อเป็นสิริมงคล ครั้นมีผู้มาขอมากขึ้น มีศิษย์ต้องการมากขึ้น ท่านฉันหมากไม่ทัน ไม่พอแจก ท่านก็นำมาผสมสร้างเป็นวัตถุมงคลเสียเลย เป็นพระเครื่องบ้าง เครื่องรางลูกอมชานหมากบ้าง เพื่อที่จะได้แจกจ่ายลูกศิษย์ญาติโยมอย่างทั่วถึง
พระผงจันทร์ลอย เนื้อชานหมากของหลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพลนี้ก็เช่นเดียวกัน เชื่อว่าอันเนื่องมาจากผู้ที่เดินทางมากราบท่านต่างก็อยากได้ชานหมากที่ออกจากปากท่าน บางคนก็นั่งรอหน้ากุฏิตั้งแต่เช้า บางคนมาจากที่ไกลนานแค่ไหนก็นั่งรอ แต่บางคนมาแล้วไม่พบท่านก็อาจจะกลับไปด้วยความผิดหวัง แต่ด้วยความเมตตาจากองค์หลวงปู่ขาว ท่านจึงอนุญาตให้พระลูกศิษย์ที่อุปัฏฐากท่าน เก็บรวบรวมชานหมากเพื่อทำเป็นวัตถุมงคลแจกจ่ายให้เป็นกิจลักษณะ แจกจ่ายแม้ผู้มาทีหลัง แม้ไม่เจอหลวงปู่ก็ได้พระเนื้อหมากไปสักการะบูชาสืบมาจนถึงทุกวันนี้
บทความแนะนำ…
ชานหมาก หลวงพ่อคล้าย สุดยอดชานหมาก ที่ผมปรารถนา
