นายพรานที่เดินป่าท่องเที่ยวล่าสัตว์ในเวลาค่ำคืน ไปทุกที่ทุกแห่ง ตามดงดิบบ้าง ตามโป่งน้อยใหญ่บ้าง มักจะมีเรื่องเล่ามากมายมาเล่าสู่ลูกหลานที่รอคอยอยู่ในบ้าน โดยเฉพาะเรื่องปาฏิหาริย์ อาถรรพ์ของป่าบ้าง ของสัตว์ป่าบ้าง บทความนี้ผู้เขียนจะนำตำนานเกี่ยวกับช้องหมูป่ามาให้ให้อ่านกัน
เกี่ยวกับช้องหมูป่าทุกวันนี้หาคนเจอได้ยากยิ่ง ส่วนมากก็เห็นแต่เป็นขนก้อนกลม ๆ มาแล้ว จึงมาความเชื่อกันหลากหลายว่าช้องหมูป่าคือขนตรงไหนกันแน่ แต่ก็พอสรุปความเชื่อนั้นได้ดังนี้
– คนบางพวกเชื่อว่าช้องหมูป่าเป็นเส้นขนพิเศษมาก ๆ ของหมูป่าที่ขึ้นอยู่บริเวณลำตัวของหมูป่าเอง โดยเฉพาะขนที่ขึ้นบริเวณหัวหรืออาจจะขึ้นระหว่างคิ้วของหมูป่า ขนนี้มีความยาวเป็นพิเศษกว่าขนในจุดอื่นของบริเวณลำตัว พรานป่าหรือพวกนิยมของขลังทั้งหลายเชื่อกันว่าเป็นของขลังที่ธรรมชาติให้มาชนิดหนึ่ง ที่มีคุณสมบัติด้านอยู่ยงคงกระพันหรือด้านมหาอุด
– อีกพวกมีความเชื่อว่า ช้องของหมูป่าเป็นขนที่ขึ้นยาวเป็นพิเศษของหมูป่า โดยเฉพาะหมูตัวผู้ที่ชอบเที่ยวหากินอยู่ตัวเดียว อย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด ซึ่งเขาเรียกว่าหมูโทน หมูนี้จะมีกลุ่มเส้นขนขึ้นที่เหนือสันหลังขึ้นมาจนถึงโหนกคอ มีลักษณะยาวเป็นพิเศษกว่าจุดอื่น เหมือนมันมีเปียย้อยลงมาผ่านหน้าผาก ยาวเลยมาจนถึงปากของมันเอง หมูป่าจะคาบช้องของมันเอาไว้ตลอด โดยการพันเอาไว้กับเขี้ยวที่ยาวด้านหนึ่ง
– ส่วนอีกพวกมีความเชื่อเกี่ยวกับช้องหมูป่าที่แปลกพิสดารเข้าไปอีก พวกเขาเชื่อกันว่าช้องหมูป่า เป็นขนพิเศษที่ขึ้นตรงบริเวณอัณฑะของหมูป่า ทำนองว่าขนเพชรหมูป่า หมูป่าจะใช้ปากเลียใช้ฟันกัดขนช้องของมัน ทำการตวัดและเคี้ยวด้วยน้ำลายในปาก จนขนช้องนั้นรวมตัวกันเป็นวงหรือก้อนกลม ๆ หมูป่าจะรักษาขนช้องของมันไว้ในปากตลอด ถึงแม้ว่ามันจะกินอาหารมันก็จะยังซ่อนไว้ในปากอยู่อย่างนั้น เชื่อว่าการที่หมูป่าทำอย่างนี้จะทำให้มันอยู่ยงคงกระพันหรือเป็นมหาอุด
ช้องหมูป่าจะเป็นขนขึ้นตรงจุดไหนก็ตาม แต่ที่มีลักษณะเหมือนกันก็คือ เป็นขนที่ยาวเป็นพิเศษ ซี่งหมูจะหวงมาก และจะมีกับหมูที่ลักษณะพิเศษเท่านั้น เช่น หมูโทน ที่เที่ยวหากินตัวเดียวอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด หรือถ้าอยู่กับฝูงก็เป็นหมูที่เป็นจ่าฝูงอำนาจคุมหมูตัวอื่นได้ทั้งฝูง
บางคนใช้คำว่าพุทธคุณ ช้องหมู ฟังดูแล้วก็แปลก ๆ แต่ก็เข้าใจ ช้องหมูป่าจะเป็นขนที่อยู่ตรงจุดไหนก็ตาม แต่สิ่งที่เหมือนกันคือสรรพคุณของมัน เชื่อกันว่าช้องหมูป่าทำให้มันมีความอยู่ยงคงกระพันทนต่ออาวุธของนายพราน หรือเป็นมหาอุดยิงไม่ระคายผิว สามารถคุ้มครองป้องกันทั้งตัวหมูที่เป็นเจ้าของช้อง หรือแม้แต่คนที่ครอบครองช้องหมูป่า
การได้มาของช้องหมํป่านั้น มีเรื่องเล่าต่อกันมาว่า พรานป่า นักล่าของขลัง หรือผู้ที่มีความต้องการช้องหมูป่ามาไว้ครอบครอง จะต้องคอยสะกดติดตามหมูป่าตัวที่มีช้องไป คอยสังเกตตอนมันกินน้ำ มันจะคายขนช้องที่มันอมอยู่ แล้ววางไว้บนโขดหินหรือบนขอนไม้ เพื่อที่มันจะได้กินน้ำอย่างสะดวกขึ้น เมื่อมันคายช้องออกมาแล้ว พรานป่าหรือผู้ที่สะกดรอยตามมันก็จะยิงหมูตัวนั้น จากนั้นจึงเก็บเอาช้องหมูป่าเอามาทำเป็นเครื่องรางของขลังพกติดตัว มีความเชื่อว่าสามารถปกป้องคุ้มครองตนเองได้ เป็นมหาอุดยิงไม่ออก หรือยิงออกแต่ไม่เข้าผิวหนังเป็นต้น
ส่วนมากสิ่งที่กล่าวมานี้ เป็นเพียงตำนาน ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป๋นเรื่องจริง อาจจะเป็นแค่เรื่องเล่าของพรานป่า เล่าสนุก ๆ ให้ลูกหลานที่ไม่เคยเข้าป่าฟังในเวลาค่ำคืนข้างกองไฟ เพื่อให้เป็นสีสันของการเดินทาง เพื่อความตื่นเต้น หรือเพื่อให้ตนเองเป็นที่น่าสนใจ
ส่วนช้องหมูป่าที่เห็นขายตามอินเตอร์เน็ต เราก็เห็นแต่ขนเป็นก้อนกลม ๆ ไม่เคยมีใครได้เห็นตัวหมูที่ยิงไม่เข้านั้น โดยมากก็อ้างแต่ว่าพรานป่าแถวกะเหรี่ยงได้มาบ้าง ของมรดกตกทอดบ้าง ฉะนั้น จะซื้อต้องตัดสินใจดี ๆ ได้ยินว่าถูกหลอกกันมามากต่อมากแล้วครับ บทความนี้ผมไม่มีภาพช้องหมูประกอบนะครับ เพราะที่ผมเห็นผมก็ไม่แน่ใจว่าใช่ช้องจริงไหม และเกรงว่าจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ภาพถ่ายด้วย
