คาถาบูชาท้าวสหัมบดีพรหมสายหลวงปู่สี วัดสะแก จังหวัดอยุธยา
การบูชา คือการแสดงความนับถือ การชื่นชม การยอมรับ การย่องยก การสดงความเคารพ แต่วิธีการบูชานั้นมีวิธีการที่หลากหลาย ในทางพระพุทธศาสนา สรุปการบูชาไว้ 2 วิธี ได้แก่
- อามิสบูชา เป็นการบูชาด้วยสิ่งของ ปรนนิบัติดูแล ให้ข้าวน้ำ ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ค่าใช้จ่าย และบูชาด้วยดอกไม้ ธูป เทียน
- ปฏิบัติบูชา เป็นการบูชาด้วยการปฏิบัติ คือ ปฏิบัติตามแบบที่ท่านทำ ปฏิบัติตามคำที่ท่านสอน ได้แก่ท่านปฏิบัติ มาอย่างไรก็ปฏิบัติตาม ท่านสอนอย่างไร แนะนำอย่างไรก็ทำตามด้วยความเต็มใจ
การกล่าวคำบูชาด้วยคาถา ก็คือการกล่าวชื่นชม ยกย่อง แสดงความนับถือ แสดงความการยอมรับ หากผู้ที่บูชาได้สั่งไว้ว่าต้องกล่าวคาถานี้ คำนี้ หรือต้องสวดคาถาบูชา ก็กล่าวได้ว่าเป็นปฏิบัติบูชาต่อท่าน แต่ถ้าไม่ได้สั่งไว้ก็น่าจะนับเนื่องในอามิสบูชา
ในส่วนของชาวพุทธนั้น หากจะบูชาพระพรหม หรือเทพอื่นใด หรือบุคคลใด เป็นการแสดงความเคารพ ระลึกถึงท่าน นอบน้อมต่อท่าน เหมือนเด็กแสดงความนอบน้อมต่อผู้ใหญ่ หรือบุตรหลานแสดงความเคารพนอบน้อมต่อญาติผู้ใหญ่ ไม่ใช่การยึดถือเป็นสรณะสูงสูด เพราะสรณะสูงสุดของเรานั้นคือพระรัตนตรัย ฉะนั้น ก่อนที่จะกล่าวคาถา คำบูชาพระพรหมจึงต้องตั้ง นะโม 3 จบเสียก่อน ดังนี้
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
ขอเดชะพระพุทธะคุณนัง พระธรรมะคุณนัง พระสังฆะคุณนัง มาตาปิตุคุณนัง คุรุอาจาริยาคุณนัง จัตตุระพักตร์พรหมาวิหารัง เอหิจิตตัง ปิยังมะมะ นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ มะอะอุ
จัตตุระพักตราจะมหาพรหมา มหิทธิเดชา สัพพะสิเหน่หา ประสิทธิเม สัพพะลาภา ภะวันตุเม สัพพะอันตะรายาวินาสสะเมนตุ สัพพะศัตรูวินาสสันติ
ปิโยเทวะมนุสสานัง ปิโยพรหมานะมุตตะโม ปิโยนาคะสุปัณณานัง ปิณิณทริยัง นะมามิหัง
นะมัตโตเทวะพรหมเมหิ นะระเทเวหิสัพพะทา นะทันโตสีหะนาทังโย นันทะวันตัง นะมามิหัง ฯ.
คาถาบูชารัศมีพรหม
รัศมีพรหมโย ฉันทานัง วันทานัง นิรานัง ปิตะกานัง โลหิตะกานัง โอทากานัง ปัตถะสะรานัง เมสะริเร เมอุปัตชะติ
คาถาบูชาพระพรหมนี้ ที่มาบอกว่าเป็นคาถาบูชาพระพรหมสายหลวงปู่สี – อาจารย์เฮง ไพลวัลย์ วัดสะแก จังหวัดอยุธยา แต่โดยความเป็นจริง พระพรหมสายไหนก็สามารถใช้คาถานี้บูชาได้เช่นกัน แม้ไม่มีรูปพระพรหมก็สามารถกล่าวคาถาบูชาได้
