คาถาเทพรำพึง เสกแป้งหอมให้คนรักคนคิดถึงเราแล

คาถาเทพรำพึง (ปู่หมอนาค เพธรแสงแก้ว)

เอหิมะมะ นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ นะรำพึง โมคิดถึง พุทธนอนมิเต็มตา ธาให้ทุรนทุราย มึงอยู่มิได้ ยะจงร่ำไห้มาหากู เอหิจิตตัง จิตพันธัง ปิยังมะมะ นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ มานิมามา

โอมสิทธิดำเนินศรี ศรีกูงามคือฟ้า หน้ากูงามคือพระแมน แขนกูงามคือพระศรีฉัททันต์ ฟันกูงามคือพระนารายณ์ ฉายกูงามคือพระอาทิตย์ ฤทธิ์กูงามคือพระจันทร์ สาวในเมืองสวรรค์เห็นหน้ากูก็อยู่บ่มิได้

มากูจะรำลึกถึงต้นไม้ต้นไม้ก็มาอ่อนอยู่งวยงง

กูจะรำพึงถึงพระยาหงส์ พระยาหงส์ก็มาทิ้งถ้ำทอง

กูจะรำพึงถึงปลาในห้วยในหนอง ก็มาลืมพระแม่คงคา

กูจะรำพึงถึงอัครมหาเสนา ก็มาลืมซึ่งแท่นที่นอน

กูจะรำพึงถึงลูกไก่อ่อน ก็ผละแม่มาติดกาย

กูจะรำพึงถึงช้างพลาย ก็มาลืมไพร

กูจะรำพึงถึงสาวใด ก็มาลืมแม่

กูจะรำพึงถึงสาวแก่ ก็มาหลงใหล

กูจะรำพึงถึงเจ้าท้าวไทย ท่านก็มาปราณี

กูจะรำพึงถึงเจ้าชี ก็มาลืมสวดมนต์

กูจะรำพึงถึงฝูงคน ก็มารักกูอยู่ถ้วนหน้าทุกชั้นฟ้าและแผ่นดิน

มากูจะรำพึงถึงพระอินทร์ท่าน ก็มาโปรดนักรักกูวา เทวดาทุกชั้นฟ้าฝูงคนทั้งหลายครั้นเห็นหน้ากู ก็มาร้องไห้โหยหากูอยู่งวยงง จงใจรักทักปราศรัย อ่อนละมัยพิสมัยใคร่ในตัวกู

โอมประสิทธิคุณครู สะหวาหับจับจิต ติด ติด นะ สะหวาหะ สะหวาโหม นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ

โอมรัญจิต มหารัญจิต โอมรัญจวน มหารัญจวน พระพายพัดผวน รัญจวนเป็นบ้า มิเห็นหน้าบ่นถึง กอดเข่ารำพึง คะนึงถึงแต่กู เหวยรักจำรัก รัญจวนปลุก รัญจวนจัก รัญจวนรัก รัญจวนชม รัญจวนนิยม เชยมาสมสู่อยู่กับกู

สะหวาโหมติด ติ อิสะหวาสุ สุสะหวา อิ ปิยะ ปิยา ปิเย ปิโย เอหิจิตตัง ปิยังมะมะ เอหิ ตุริตะ เอหิตุริตา มึงทั้งหลาย จงมาสมรักอยู่กับกู นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ

• พระคาถาที่ขุนแผนเทพรำพึงนี้ ขุนแผนใช้ปลุกเสกใส่แป้งหอม เพื่อทำให้นางวันทองคิดถึงคะนึงหา (คัดลอกจากตำราเก่าของปู่หมอนาค)