บทวิปัสสิส (อาฏานาฏิยปริตร) เป็นบทสวดสร้างศัตรูกับเหล่ายักษา และเทวดาจริงหรือ
วันนี้ไปเจอกระทู้หนึ่งในเว็บไซต์พันทิป มีผู้ให้คำแนะนำว่า
“….บทสวดของท่านท้าวเวชสุวรรณ หรือบทวิปัสสิเราไม่ควรเอามาสวดเด็ดขาด เพราะบทนี้ถือว่ารุนแรง มีผลถึงเทวดา การใช้สวดอาจทำให้เกิดศัตรูได้ครับ หากจะต้องสวดให้เน้นบทที่เมตตาจะดีครับ”
เมื่อพิจารณาดูคำแปลของบทอาฏานาฏิยปริตรแล้ว เป็นคำอันเป็นมงคลทั้งนั้น ไม่มีส่วนไหนเป็นคำรุกรานผู้บุคคลอื่นหรือผู้ที่ได้ฟังบทสวดนี้ จึงคิดว่าบทสวดนี้ไม่น่าจะเป็นอันตรายต่อใคร ๆ ไม่ใช่บทสวดที่สร้างศัตรูกับเหล่ายักษ์หรือเทวดาทั้งหลาย
แต่ทำไมยักษ์จึงกลัวบทสวดวิปัสสิสหรืออาฏานาฏิยปริตรนี้ พิจารณาว่า
ยักษ์ไม่ได้กลัวบทสวดหรือคำที่สวด แต่กลัวต่ออำนาจหรืออาญาของท้าวเวสสุวรรณและท้าวมหาราชทั้งหลายที่ตรัสสั่งว่า “เมื่อได้ยินบทสวดนี้ ยักษ์ตนใด บริวารตนใด ไม่แสดงความนอบน้อม ยักษ์ตนนั้นจะต้องได้รับการลงโทษ” เหมือนผู้มีอำนาจประกาศว่า “เมื่อได้ยินเสียงเพลงชาติ ผู้ใดไม่ยืน หรือสงบนิ่งแสดงความเคารพ ผู้นั้นจะต้องถูกลงโทษ” เมื่อเราได้ยินเสียงเพลงชาติจึงต้องยืนแสดงความเคารพ แท้จริงเราไม่ได้กลัวเสียงร้องหรือเนื้อร้องของเพลงชาติ แต่เรากลัวต่ออำนาจหรือการลงอาญาของท่านผู้สั่ง
แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งบทสวดวิปัสสิส (อาฏานาฏิยสูตร) และเพลงชาติก็ไม่ควรที่จะนำมาสวดหรือร้องด้วยความคึกคะนอง ควรสวดหรือร้องเป็นกิจลักษณะตามกาลและสถานที่อันเหมาะสม
