เกร็ดความพระธรรมอยู่ในใจ เตือนตน ทำดี พูดดี ใจดี เป็นอย่างนี้ นี่เอง ช่างซาบซึ้งอิ่มเอิบใจ.. สาธุค่ะ
พระพุทธองค์ตรัสว่า ใจมีปัญหาเพราะเราไม่เข้าถึงพระธรรม ถ้าเราเข้าถึงพระธรรม อานุภาพแห่งพระธรรมจะคุ้มครองใจเรา
สิ่งที่ประเสริฐสุดของธรรมทาน คือผู้ให้และผู้รับ ต่างนำไปปฏิบัติเพื่อให้เกิดประโบชน์แก่ตนเองและผู้อื่น ผู้ใดได้ปฏิบัติธรรมนั้นเป็นบุญอันสูงสุด ชีวิตที่มีธรรม คือชีวิตที่ประเสริฐสุด
ใจที่สงบ เป็นพรอันประเสริฐที่สุดในตัวมนุษย์ ถ้าใจดี ใจผ่องใส บุคคลนั้นย่อมทำความดี พูดดี ความสุขก็จะติดตามเขา ดุจเงาตามตัว ทุกครั้งที่เรามีความทุกข์ ให้นึกถึงบุญกุศลที่เราได้ทำมา ขออำนาจแห่งพระศรีรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดามารดาผู้ให้กำเนิด ให้อธิษฐานจิต ขอให้เวรกรรมทั้งหลาย จงปราศจากหายไป บุญเท่านั้นที่จะคุ้มครองและรักษาเรา
คิดดี พูดดี ทำดี เป็นศรีเป็นพรสูงสุด ไม่มีพรเทพพรหมมนุษย์เปรียบประดุจความดีที่ตนได้ทำเอง ชีวิตนี้ไม่ยืนยาว จะมีอีกกี่เช้าก็ไม่รู้ ทำสิ่งดี ๆ ตอนที่ยังมีลมหายใจอยู่ มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า และวันหลัง ระหว่างพรุ่งนี้กับชาติหน้า ไม่รู้ว่าวันไหนจะมาก่อนกัน ฉะนั้น อย่าลืมนะ จงทำทุกวันเป็นดั่งวันสุดท้ายของชีวิตด้วยการทำความดีอย่างจริงใจให้ถึงที่สุดของชีวิตที่จะไม่มีโอกาสได้ทำอีกแล้ว
สมบัติอะไรก็ตามในโลกนี้ สู้ธรรมสมบัติภายในใจไม่ได้ เป็นสิ่งที่เลิศเลอสุดยอด ของเพียงให้ใจกับธรรมได้สัมผัสกัน ก็จะแสดงฤทธิ์เดชเป็นที่อัศจรรย์ เมื่อหัวใจได้ความสง่างาม แล้วอยู่ใต้ร่มไม้ร่มใด ภูเขาลูกใด ถ้ำหรือเงื้อมผาแห่งใด สถานที่แห่งนั้นย่อมพลอยสง่างามตามไปด้วย สตินี่เองเป็นกุญแจดอกสำคัญ ไขไปสู่ประตู่พระไตรปิฎกภายใน เพื่อเปิดเข้าไปสู่ประตูพระนิพพาน
บุญ เป็นอย่างนี้ ลักษณะของบุญ คือใจเราดี ใจมีความสุข ใจเรามีความสบาย เย็นอกเย็นใจ ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่วุ่นวาย สิ่งที่หาได้เก็บได้คือบุญกุศล สิ่งที่เอาไปไม่ได้ คือสมบัติและสังขาร สิ่งที่ได้มาฟรี คือความแก่และความตาย ในโลกนี้มีอยู่ ๒ สิ่งเท่านั้นที่เราสามารถเป็นเจ้าของได้ คือผลของบุญและบาป ยิ่งสร้างกำลังบุญมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งได้กำลังใจมากขึ้นเท่านั้น
ความสุขไม่ได้ลดน้อยลง เมื่อแบ่งปันให้ผู้อื่น แต่กลับจะเพิ่มมากขึ้น จงเป็นผู้ให้ ให้อภัย ให้โอกาส ให้อโหสิกรรม เราเรียนรู้ที่จะให้คนอื่น ไม่ใช่เพราะเรามีเหลือมากมาย แต่เรียนรู้ที่จะให้เพราะรู้ดีว่า การไม่มีมันเป็นอย่างไร ผู้ให้ของชอบใจย่อมได้ของชอบใจ ผู้ให้ของเลิศย่อมได้ของเลิศ ผู้ให้ของดีย่อมได้ของดี ผู้ให้ของประเสริฐย่อมถึงฐานะอันประเสริฐ ความสุขนั้นก็อยู่รอบ ๆ ตัวเรานี่แหล่ะ ไม่ต้องไปหาที่ไหน เพียงแต่เราวางความทุกข์ไปแล้ว เราก็จะเจอเอง
การสร้างคุณงามความดี สร้างได้ไม่มีวันหยุด อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด เริ่มต้นใหม่ วันนี้ยังไม่สาย การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากมาก การเกิดเป็นชาวพุทธยิ่งยากกว่า การได้พบผู้รู้ชี้แนะยิ่งยากกว่า สุดท้ายนี้ การนำตัวเข้าหาความหลุดพ้นยากมากที่สุด
เมื่อเวลาผ่านพ้นไป ทุกข์เรื่องใหญ่ก็จะกลายเป็นเรื่องเล็ก ต่อให้ทุกข์ที่สุดก็ต้องผ่านพ้นไปจนได้ เมื่อเรานั่งมองอดีต เรายังผ่านทุกข์มาได้ตั้งหลายทุกข์ ไม่ใช่ความทุกข์ที่ทำให้เราคิดมาก แต่เป็นเพราะเราคิดมากจึงทำให้เกิดทุกข์ ทุกวันที่ตื่นมานั้นเป็นวันแรกสำหรับวันที่เหลือในชีวิตเสมอ มองเห็นทุกสิ่งเป็นธรรมดา ก็ไม่มีอะไรมาทำให้ทุกข์อีก อย่าทุกข์กับสิ่งที่เสียไป จงสุขกับสิ่งที่มีอยู่ และทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ขออวยพรให้ทุก ๆ ท่านมีความสุขกาย สุขใจ คิดสิ่งใดสมความปรารถนา
๑ มกราคม ๒๕๖๑
