คำอัญเชิญพระปารมี ๓๐ ทัศ คุ้มครองรักษา (ของเก่า)
นะโม ๓ จบแล้วว่า
อิติปิ โส ภะคะวา พระโคดมบรมศาสดา ผู้ข่า ขออัญเชิญพระปารมี ๓๐ ทัศ ให้มาวัดแวดอ้อมตัว ข้าพเจ้าพร้อมทั้ง (………….)
ทานะปารมี อ้อมระวังดี
สีละปารมี เป็นหลาวแหลมและหอกดาบ
เนกขัมมะปารมี ผาบเป็นปืน
ปัญญาปารมี ยืนตั้งต่อ
วิริยะปารมี ก่อเป็นเวียง
ขันติปารมี เลียงเป็นต้าย เป็นหน้าไม้และปืนไฟ
สัจจะปารมี ยายหยั่งไปทุกแห่ง
อธิษฐานะปารมี แต่งเป็นฝน สนสนมาถือง้าว ล้าวล้าวหน้าถือปืน ยืนยายหยังฮับห่อ ซ้องซัดต่อพลมาร
เมตตาปารมี เป็นดวงศรีฮมกั้งอากาศ เดียละคาดทั่วกายบน
อุเบกขาปารมี ฝนไหลนองเนตรเต็มขวงเขตโพธิ์ศรี
ฝูงบารมีทั้งหลายจงมาระวังแวดล้อมอ้อมตัว ข้าพเจ้า ( ………….) ทุกค่ำเช้าแลวันคืน อยู่ลีลา ลีลา หลายหลากสะพากพร้อมบรบวน ทั้งปวงเป็นขวานคมและเหล็กกล้า เป็นขวานฟ้าผ่าหัวผี ตีหัวมารกระดานหัวผีแตก เลือดย้อยหยาดเป็นผง ตกลงในนรกหมกไหม้ในอเวจี ผงธุลีฟดฟอง มารตายกองเดียละดาด พระบาท
เจ้าเสกคาถา ทั้งสองตาหลับอยู่มีนนาน ทั้งปวงเป็นดอกไม้ บูชาไหว้เป็นนิจจะกาล บุปผาบานจูมจีจ่อ บานซ้องซ่อดูแล้วฮุ่งเฮือง เป็นสถานขวงเขต พระแก้วเกตุเป็นอัศจรรย์ เพราะว่า ขัณที่เจ้านี้ไหลหลั่งแถวน้ำ
ทั่วฮมผม ข้าน้อยน้อมนิยมมาทุกชาติ ๆ น้ำนี้บ่ฮอนขาดไค่แห้งเทิงหัว ข่าบ่กลัวเกรงสังสักหยาด สีหนาดเจ้าดังทั่วธรณี ปฐพีไหวหวั่น ฟ้าสนั่นก้องดัง คืคึก คืคึ่น มารสะอื้นตื่นเฮฮน มาเอาตนพ่ายหนีหลีกผีกหนีไป ไป…อยู่นอกคอกจักรวาล นะโม พุทธายะ นะโม ธัมมายะ นะโม สังฆายะ คัจฉะ อะมุมหิ โอกาเส ติฏฐาหิฯ
