การระลึกถึงพระพุทธเจ้า
พุทธานุสสติ เป็นหนึ่งในกรรมฐานที่ควรระลึกถึงบ่อยๆ ระลึกถึงจนเกิดความเคยชิน ระลึกถึงจนเป็นเครื่องอยู่ เมื่อเกิดเหตุการณ์คับขันขึ้นมาเราจะได้ไม่หลงสติ โดยเฉพาะเวลาใกล้หมดลมหายใจ บางคนนึกไม่ออก เพราะไม่เคยทำ ไม่เคยระลึกถึง พอใกล้ตายญาติให้นึกถึงพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ก็ไม่ได้ยิน ไม่เห็น ไม่เข้าใจ จิตใจนึกถึงแต่กรรมอื่นๆ ที่ทำจนเคยชิน เช่น ดื่มเหล้า เที่ยว หรือฆ่าสัตว์ พูดโกหกหลอกหลวงคนอื่น จนเพ้อออกมาก็มี อย่างนี้เรียกได้ว่าหลงตาย
มีวิธีระลึกถึงพระพุทธคุณมากมาย เช่น สวดมนต์บ่อย ๆ (เป็นการสาธยายพระพุทธคุณ) นั่งภาวนา พุทโธ สัมมาอรหัง เป็นต้น
หมายเหตุ :
เดี๋ยวจะหาว่าเข้าข้างพระพุทธศาสนา หรือพระพุทธเจ้าเกินไป การระลึกถึงพระพุทธคุณ ไม่ได้หมายความว่าไม่ตาย แต่ถ้าตายในขณะนั้น จิตเบิกบานก็มีโอกาสเข้าถึงสุคคติได้ แต่ก็ยังไม่เที่ยงแท้แน่นอน เมื่อพ้นจากนั้นก็เป็นไปตามกรรมที่เคยทำมา ศาสนาอื่นๆ ไม่ได้รู้จักพระพุทธศาสนา ก็สามารถเข้าถึงสุคติ หรือสวรรค์ได้เช่นกัน ถ้าทำดีโดยการให้ทาน ช่วยเหลือสังคม รักษาศีล ถึงแม้ไม่รู้จักศีล แต่คุณไม่ทำบาป ถือว่าเป็นการเห็นโทษในการทำบาป เมื่อตายไปนึกถึงความดีเหล่านี้ก็สู่สุคคติได้ หรือไม่ได้นึกถึงแต่ความดีมีกำลังมากกว่า ก็ย่อมเข้าสู่สุคติได้เช่นกัน (แต่ผู้เขียนเชื่อว่าคนที่กำลังจะตาย ต้องนึกถึงหรือเกิดภาพนิมิตอย่างใดอย่างหนึ่งทุกคน สำคัญว่าเขาจะมีสติหรือไม่ ถ้าภาพนิมิตในชัดจน และเขายึดเอานิมิตนั้นตายไป โอกาสที่จะไปเกิดในที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนั้นๆ มีมากที่เดียว ฉะนั้น พยายามนึกถึงความดี ถึงบุญ มากๆ)
