บทกรวดน้ำแบบพื้นเมืองเหนือ
อิทัง ทานะกัมมัง นิพพานัง ปัจจะโย โหตุ โน นิจจัง
อิทัง ศีละกัมมัง นิพพานัง ปัจจะโย โหตุ โน นิจจัง
อิทัง ภาวนากัมมัง นิพพานัง ปัจจะโย โหตุ โน นิจจัง
ยังกิญจิ กุสสะลัง กัตตัพพัง กัมมัง สัพเพหิ กะเตหิ กะตัง ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ
สุนันตุ โภณโต เย เทวา อัสะมิง ฐาเน อะธิคะตา ทีฆายุกา สะทา โหนตุ
สัพพะ สัตตานัง สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
มาตา ปิตา สุขิตา โหนตุ ทุกขา ปะมุญจันตุ
สัพเพ ญาติกา สุขิตา โหนตุ ทุกขา ปะมุญจันตุ
สัพเพ อะญาติกา สุขิตา โหนตุ ทุกขา ปะมุญจันตุ
สัพเพ ปิสา สัพเพ ยักขา สัพเพ เปตา สุขิตา โหนตุ ทุกขา ปะมุญจันตุ
สัพเพ นักขัตตา สุขิตา โหนตุ ทุกขา ปะมุญจันตุ
สัพเพ เทวา สุขิตา โหนตุ ทุกขา ปะมุญจันตุ
สัพเพ อาจาริยุปัชฌายา สุขิตา โหนตุ ทุกขา ปะมุญจันตุ
สัพพะ สัมปัตตินัง สะมิชฌันตุ โว
การกรวดน้ำ เป็นหนึ่งในวิธีการอุทิศบุญให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไป การอุทิศบุญนั้นมีวิธีการหลัก ๆ ดังนี้
- มีการทำบุญ
ผู้อุทิศบุญให้แก่ผู้อื่นต้องมีบุญที่จะอุทิศไป เหมือนผู้ที่จะมอบเงินให้คนอื่นตนเองก็ต้องมีเงินที่จะมอบให้ ด้วยเหตุจึงต้องมีการทำบุญด้วยวิธีอย่างใดอย่างหนึ่ง มีการถวายสังฆทาน ทำบุญตักบาตร ถวายภัตตาหาร รักษาศีล ฟังธรรม เพื่อให้เกิดบุญขึ้น - มีการอุทิศบุญ
เมื่อทำบุญแล้ว บุญเกิดขึ้นแล้ว หรือนึกถึงบุญที่ได้ทำแล้ว จึงอุทิศบุญไป ใช้เจตนาของตนเป็นเครื่องอุทิศไป การกรวดน้ำ หรือคำสำหรับกรวดน้ำเป็นศาสนพิธีหรือวิธีการประกอบการอุทิศเท่านั้น แท้จริงแล้ว แค่ตั้งเจตนาอุทิศไปก็ถือว่าได้อุทิศบุญไปแล้ว แต่เนื่องการใช้เจตนาอย่างเดียว อาจจะมองไม่เห็นเป็นรูปธรรม หรือบางคนไม่รู้ว่าจะตั้งเจตนาอย่างไร กล่าวว่าอย่าง ดังนั้นจึงมีคำอุทิศบุญบ้าง คำกรวดน้ำบ้าง วิธีการกราดน้ำเพื่ออุทิศบุญบ้าง เพื่อเป็นการทำเจตนาของเราให้ชัดเจนยิ่งขึ้น - ผู้รับอนุโมทนาบุญ
เมื่ออุทิศบุญไปแล้ว หากกล่าวตามตำราแล้วคือปรทัตตูปชีวีเปรตจะทำการอนุโมทนาบุญนั้น บุญย่อมสำเร็จแก่เขาด้วยการอนุโมทนา เขาได้ชื่อว่าเป็นผู้ทำบุญด้วยการอนุโมทนา (ไม่ใช่ทำบุญด้วยการให้ทาน เพราะไม่ได้เป็นผู้ให้ทาน) การอุทิศบุญไปนั้นไม่ใช่ว่าอุทิศไปแล้วบุญจะสำเร็จทันที แต่จะสำเร็จเมื่อมีการอนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้วจึงได้ชื่อว่าทำบุญด้วยการอนุโมทนา ส่วนบุญจะสำเร็จแก่เขาอย่างไรนั้นเป็นเรื่องของบุญ เช่น หากหิวบุญอาจจะทำให้เขาอิ่มไม่มีความกระหาย หากเขาร้อนบุญจะทำให้เขาเย็น (ที่กล่าวมานี้หมายถึงปรทัตตูปชีวีเปรต เพราะมนุษย์เป็นอยู่ด้วยอาหาร หิวก็กิน ร้อนก็อาบน้ำหรือเปิดแอร์ ไม่ต้องอาศัยใครอุทิศบุญให้)
