มีเพื่อนผมคนหนึ่งชอบดูพระจากที่มา เช่น หากพระองค์นี้มีประวัติดี อยู่เสี่ย อยู่กับบ้านเศรษฐีมีเงิน อยู่กับข้าราชการ นายอำเภอ ผู้ว่า เขาจะตีค่าว่าเป็นพระแท้ พระดี พระมีราคา ส่วนพระองค์ไหนมาจากข้างถนน มาจากอินเตอร์เน็ต มาจากไหนไม่รู้เขาจะตีว่าเป็นพระไม่แท้ พระเก๊หมด ให้ส่องก็ส่อง ตีเก๊ตั้งแต่ถือมาให้ดู
หลายครั้งผมนำพระเครื่องที่มีบัตรรับรองจากสมาคมให้เขาดู โดยที่ไม่ได้บอกเขาว่าเป็นพระมีบัตรรับรองหรือไม่ บอกเขาแต่ว่าเป็นพระที่ได้จากอินเตอร์เน็ต รู้ไหม เขาตีเก๊ตั้งแต่ยังไม่ส่อง ส่องสักนิ๊ดหนึ่งค่อยว่าก็ไม่สาย ผมเองก็ไม่ได้ฟันธงว่าพระมีบัตรสมาคมต้องแท้ (ผมไม่ฟันธง แต่สมาคมฟันธงหรือออกบัตรให้)
จากที่ผมเล่ามา หลายคนยังใช้อคติในการดูพระ ผมเองตอนหลัง ๆ มาชอบเช่าพระจากอินเตอร์เน็ต นำมาให้เพื่อน ๆ ดูที่ยังยึดถือแบบเก่าคือมีความหวาดระแวง (สงสัยทำกับคนอื่นเยอะ) ว่าจะถูกหลอกบ้าง ถูกย้อมแมวบ้าง พวกเขาจะไม่ค่อยเชื่อผม ทั้ง ๆ ที่เราก็ให้ส่องให้ดูก็ยังมาสอบถามที่มาของพระอีก ถ้าพระผ่านคนนั้น คนนี้ มากับคนนั้น อยู่กับคนนี้ก่อนจึงถือว่าแท้ หากไม่ผ่านมากับคนนั้นก็ไม่แท้ อย่างนี้ก็แย่เลยสิพระเครื่องเรา
