คนที่โลกดูถูกดูหมิ่น
คนที่โลกดูหมิ่นนี้ ผมนำมาให้ท่านอ่าน ไม่ได้มีความประสงค์ว่าท่านผู้อ่านหรือใคร ๆ จะต้องดูหมิ่นคนเหล่านี้นะะครับ นำมาให้อ่านเป็นความรู้ว่า คนสมัยหนึ่งม่ความคิดเห็นอีกแบบหนึ่ง ต่อมาอีกสมัยหนึ่งอาจจะมีความคิดเห็นอีกสมัยหนึ่วก็ได้
แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าว่าไปตามธรรมชาติของคนที่เต็มไปด้วยความคิดอิจฉา ริษยาต่อกัน หรือเต็มไปด้วยความดูหมิ่นดูแคลนผู้อื่น คนเหล่านี้ตกเป็นเป้าหมายทางสังคมที่คนมักจะดูหมิ่นหรือขาดความเกรงใจ ลองอ่านและใช้ปัญญาพิจารณาตามนะครับ
- สตรีที่เป็นหม้าย
- บุคคลทุพพลภาพ
- บุคคลไร้ญาติขาดมิตร
- บุคคลมีค่าตัวมาก
- บุคคลเจ็บป่วยเป็นไข้หนัก
- บุคคลมีมิตรชั่ว
- บุคคลเสื่อมจากทรัพย์
- บุคคลจนขัดสนด้วยอาหาร
- คนว่างงาน
- บุคคลเสื่อมจากวัย แก่เฒ่า
คนที่โลกดูถูกดูหมิ่น ไม่ได้หมายความว่าโลกต้องดูหมิ่น หรือพระพุทธเจ้าไปบังคับตั้งกฏว่าคนประเภทนี้ต้องดูหมิ่นนะ แต่หมายความว่ามักจะถูกคนอื่นดูหมิ่น อย่างคนเล่นการพนัน คนเกียจคร้าน มักจะถูกคนดูหมิ่น แต่พระพุทธศาสนาไม่ได้สอนว่าต้องดูหมิ่นคนพวกนี้นะ
คำกล่าวเหล่านี้ ถึงแม้มีในตำราพระพุทธศาสนา แต่ต้องแยกให้ออกว่า พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้หรือไม่ อาจจะเป็นแค่คำกล่าวของกษัตริย์ ฤษี หรือแม้กระทั่งอดีตชาติของพระพุทธเจ้า ซึ่งท่านก็ยังไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้า ยังเวียนว่ายตายเกิด บางชาติก็มีพลาดเข้าสู่อบายภูมิก็มี ฉะนั้น เมื่อเจอคำกล่าวที่อ้างว่าในคัมภีร์พระพุทธศาสนา ต้องแยกให้ออกครับว่าใครเป็นผู้กล่าว
