ส่องแล้วต้องศึกษา ศึกษาแล้วต้องส่อง กับกล้องส่องพระ

กล้องส่องพระที่มีการนำเข้าจากต่างประเทศ ที่มียี้ห้อดัง ๆ ในต่างประเทศเขาผลิตขึ้นมาเพื่อใช้ส่องเพชร ส่องอัญมณี หินสีต่าง ๆ ที่เขานิยมสะสมหรือซื้อขายกัน แต่เมื่อถูกนำเข้ามาในเมืองไทยเรา นอกจากใช้ส่องเพชรแล้วเรายังนิยมใช้ส่องพระเครื่องอีกด้วย

สมัยเด็กผมเห็นเซียนพระ (ทุกวันนี้ผมไม่อยากเรียกว่าเซียน เพราะคำว่าเซียนสำหรับผมแล้วเหมือนเป็นคำสูง อย่างเง็กเซียนฮ่องเต้) เวลาเขาถือกล้องกำลังส่องพระ หรือแค่เห็นกล้องส่องพระที่พวงกุญแจของเขาแล้วก็รู้สึกว่ามันเท่ห์ รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เหนือกว่าเรา รู้หมดทุกอย่างที่เราไม่รู้ หรือแค่เขาจับกล้องส่องพระเราแค่ 3 วินาที ก็ทำให้เราเชื่อเขาแล้ว เพราะเห็นว่าเขามีกล้อง และก็คิดไปว่าการที่เขามีกล้องนั้น ทำให้เขารู้ทุกสิ่งอย่าง รู้พระทุกองค์เก๊แท้

แต่ทุกวันนี้ ผมคิดใหม่ คนที่ถือกล้องทำท่าส่องบางคนนั่แหล่ะเก๊เสียเองก็มี คือไม่ได้รู้จริง พระไม่ได้เก๊ แต่คนส่องเก๊ คือไม่รู้ แต่ทำเป็นรู้ ทำเป็นรู้คุยโม้ไปหมดอาศัยความไม่รู้ของคนอื่นแล้วคุยข่มคนอื่น จนมีคำพูดว่า คนรู้จริงจะเงียบ ส่วนคนคุยมักไม่รู้จริง

ฉะนั้น การมีกล้องส่งพระ แต่คุณไม่ได้ศึกษา ค้นคว้า สอบถาม ทำการศึกษาบ่อย ๆ ก็ไม่ได้ทำให้คุณเป็นคนรู้ หรือเป็นเซียนพระได้เลย