เมื่อช่วงกลางปี 2565 ผมได้เดินทางไปวัดแห่งหนึ่งแถบอำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร วัดแห่งนั้นเป็นวัดป่าสายกรรมฐานดำเนินตามปฏิปทาของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
เป้าหมายของผมก็เพื่อไปร่วมงานทอดผ้าป่าสามัคคี และถวายความสะดวกให้แก่ครูอาจารย์สายกรรมฐานทั้งหลายที่จำพรรษาอยู่ภายในวัดแห่งนี้
เมื่อไปถึงแล้ว ผมก็ตรงเข้าไปกราบเจ้าอาวาส ถวายเครื่องดื่มตามสมควร และทำการสนทนาปราศัยกับชาวบ้านสองสามคนที่พบกันบนกุฏิเจ้าอาวาสนั้น จากนั้นผมก็เดินลงมาข้างล่าง ตรงไปที่ศาลาการเปรียญเพื่อเข้ากราบพระประธานประจำศาลาหรือประจำวัด เสร็จแล้วก็เดินรอบศาลาเพื่อชมความงามของไม้ดอกไม้ประดับที่อยู่รอบศาลาแห่งนี้
ไม้ดอกไม้ประดับที่ทางวัดปลูกไว้ช่างมีความสวยงาม ร่มรื่น นอกจากเหมาะแก่การปฏิบัติธรรม เดินจงกรมภาวนาแล้ว ยังเหมาะแก่การผ่อนคลายจากเรื่องเลวร้ายจากภายนอกแล้วมาสูดอากาศรับธรรมชาติที่สดชื่นภายในวัดอีกด้วย
ต้นไม้ทุกต้น ทั้งไม้ดอกไม้ประดับมีความสวยงามตามที่ควรจะเป็น แสดงว่าพระหรือมีชาวบ้านรดน้ำเป็นประจำ…
ทันใดนั้น ผมก็สังเกตเห็นว่า มีก๊อกน้ำตัวหนึ่งซึ่งมีหยดน้ำหยดอยู่ตลอดเวลา ผมจึงเดินเข้าไปเพื่อจะปิดก๊อกน้ำนั้นให้สนิท แต่ก็ทำไมได้ เพราะก๊อกน้ำนั้นชำรุด ผมจึงคิดว่า “ถ้าน้ำหยดลงตลอดเวลา ทุกวันอย่างนี้ ทางวัดคงต้องสิ้นเปลืองน้ำ นั่นหมายถึงค่าน้ำค่าไฟที่ทางวัดต้องเสียไป อย่างไรเสีย ในฐานะที่เราเป็นพุทธศาสนิกชน มีหน้าที่ในการบำรุงวัดหรือบำรุงพระพุทธศาสนา ควรซื้อก๊อกน้ำใหม่มาเปลี่ยนใหม่”
ผมจึงเข้าไปที่หมู่บ้าน เพื่อซื้อก๊อกน้ำใหม่มาเปลี่ยนให้กับทางวัด เพื่อเป็นการช่วยทางวัดประหยัดน้ำ ประหยัดไฟ อันเป็นการช่วยทางวัดประหยัดค่าใช้จ่าย ไม่ให้เงินวัดต้องมารั่วไหลเพราะเหตุที่เราสามารถจะช่วยได้
อานิสงส์ของการซื้อก๊อกน้ำถวาย หรือเปลี่ยนก๊อกน้ำให้แก่วัด
ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า หลังจากถวายก๊อกน้ำให้แก่วัด หรือเปลี่ยนก๊อกน้ำที่เสียให้ดีขึ้น ช่วยให้วัดประหยัดค่าน้ำค่าไฟ เงินทองของสงฆ์ไม่รั่วไหล ทำให้ชีวิตของผมดีขึ้น มีเงินพอใช้ไม่ขาดกระเป๋า จึงเชื่อว่าการถวายก๊อกน้ำ การเปลี่ยนก๊อกน้ำที่เสียให้แก่วัด การซ่อมบำรุงท่อน้ำปะปาที่รั่วซึม เป็นต้น คือการทำของที่ไหลรั่วซึมให้มันดีขึ้น ให้มันใช้งานได้ ย่อมได้อานิสงส์ เป็นต้นว่า
- ชีวิตมีแต่ความร่มเย็นเป็นสุข สดชื่นทั้งกายใจ
- เป็นผู้มีผิวพรรณดี
- เป็นผู้มีอายุยืนยาว
- เป็นที่รักของคนทั้งหลาย
- มีกินมีใช้ไม่ขาดกระเป๋า
- มีลูกหรือบริวารที่ว่าง่ายสอนง่าย
- กิจการรบรื่น ไม่ติดขัด
- หากค้าขาย ก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
- เงินทองไม่รั่วไหล เพราะเหตุแห่งภัยต่าง ๆ
ผมจึงขอแนะนำ ในฐานะที่เราเป็นชาวพุทธ เมื่อเราเข้าไปในวัด เห็นก๊อกน้ำเสีย ไหลซึม หรือท่อปะปาแตก ไม่ควรนิ่งดูดาย จัดซื้อถวายวัดเลยครับ ทำสิ่งที่ไม่ดีให้ดี ทำสิ่งที่ชำรุดให้ใช้ได้ ถือว่าเป็นการทำประโยชน์แก่ส่วนรวม