สัญชีวชาดก มนต์ปลุกเสือ
พระโพธิสัตว์เกิดเป็นอาจารย์ทิศาปาโมกข์ มีลูกศิษย์ประมาณ ๕๐๐ คน ในนั้นมีมานพคนหนึ่งชื่อ สัญชีวะ ได้เรียนมนต์ทำคนตายให้ฟื้นคืนมาได้แต่ไม่ได้เรียนมนต์สำหรับป้องกัน
วันหนึ่ง เขาเข้าไปหาฟืนกับเพื่อน เห็นเสือตายตัวหนึ่งนอนตายอยู่ ก็พูดกับเพื่อนๆ ว่า
” เราจะทำเสือตายตัวนี้ ให้ฟื้นคืนมา พวกท่านจะเชื่อเราหรือไม่ “
พวกเพื่อน ๆ ไม่เชื่อและท้าว่า
” ถ้าท่านมีความสามารถ ก็จงปลุกให้มันตื่นขึ้นมาเถิด ” แล้วก็ต่างรีบปีนขึ้นต้นไม้ไป
ส่วนนายสัญชีวะ ร่ายมนต์แล้วขว้างเสือตายด้วยก้อนหิน ทันใดนั้นเอง เสือได้ลุกขึ้น กระโดดกัดที่ก้านคอของเขา ทำให้เขาเสียชีวิตล้มลงตรงนั้นเอง ทั้งคนและสัตว์นอนตายในที่เดียวกัน พวกมานพขนฟืนไป แล้วบอกเรื่องนั้นแก่อาจารย์
“ช่างน่าเสียดายแท้ สัญชีวมาณพเป็นคนฉลาดและมีปัญญาดี แต่ขาดความรอบคอบไปหน่อย ยังไม่ได้เรียนมนต์แก้เลย ตัวเองจึงต้องพบกับความตาย” อาจารย์กล่าวด้วยความรู้สึกเสียดาย เสียใจที่ศิษย์รักมีอันเป็นไป และได้กล่าวเตือนศิษย์ทั้งหลายว่า
” ผู้ใดยกย่องและคบหาคนชั่ว
คนชั่วย่อมกระทำผู้นั้นแหละ ให้เป็นเหยื่อ
เหมือนเสือโคร่งที่สัญชีวมานพทำให้ฟื้นขึ้น แล้วทำเขานั้นแล ให้เป็นเหยื่อ “
ชาดกนี้ให้ข้อคิดหลายประการ
- เรียนรู้อะไรต้องรู้ให้ตลอด อย่ารู้ครึ่ง ๆ กลาง ๆ
- เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้
- มีความฉลาดต้องมีความเฉลียวคือความรอบคอบด้วย
- การยกย่องบุคคลไม่ควรยกย่อง คบหาบุคคลที่ไม่ควรคบหา (คนชั่ว) นำพาความเดือดร้อนมาให้
อรรถกถา สัญชีวชาดก : https://84000.org/tipitaka/atita100/jataka.php?i=270150
