Buddha’s Hand ส้มโอมือพระพุทธเจ้า นึกว่าแค่ภาษาเรียก แต่ยังเป็นภาษาเขียนอีกด้วย

Buddha’s Hand ส้มมือพระพุทธเจ้า

ส้มมือ, ส้มโอมือ หรือ มะนาวมือ เป็นผลไม้ชนิดหนึ่งในตระกูลส้ม เป็นส้มสายพันธุ์ที่เก่าแก่ที่สุดชนิดหนึ่ง พบได้โดยทั่วไปในภูมิภาคเขตร้อน (ประเทศไหนบ้างไม่รู้ แต่ผมเพิ่งเห็นภาพ) ส้มชนิดนี้มีชื่อเรียกต่าง ๆ กันในหลากหลายภาษา แต่โดยมากเรียกชื่อที่มีความหมายคล้ายกันว่า นิ้วมือ เช่น ภาษาจีนเรียก ฝอโส่ว ซึ่งแปลว่า นิ้วพระหัตถ์ของพระพุทธเจ้า ภาษาอังกฤษเรียกว่า Buddha’s Hand ซึ่งแปลว่า พระหัตถ์ของพระพุทธเจ้า หรือ fingered citron ที่แปลว่า ส้มนิ้ว

ส้มมือเป็นไม้พุ่ม มีหนามที่ยาวแข็ง ใบประกอบลดรูปเหลือใบเดียว ขอบใบจักฟันเลื่อย มีดอกสีขาว มีกลิ่นหอม ผลมีรูปร่างแปลกตากว่าส้มอื่น ๆ คือ ผลส้มมีรูปร่างเรียวยาวห้อยลงมาเป็นแฉก ๆ คล้ายกับนิ้วมือ มีขนาดใกล้เคียงหรือใหญ่กว่านิ้วมือผู้ใหญ่เล็กน้อย และอาจมีความยาวได้ถึง 12 นิ้ว ผลสุกมีสีเหลืองสด เปลือกหนาคล้ายฟองน้ำอย่างส้มโอ เนื้อแห้งไม่ชุ่มน้ำ มีกลิ่นหอมอย่างมะนาว (บางคนจึงเรียกมะนาวมือ) นิยมนำมาใช้ทำเป็นยาดมส้มโอมือ เครื่องหอม ผสมกับน้ำยาทำความสะอาด ไม่ใช้ผลรับประทาน แต่อาจนำเปลือกมาใช้เพื่อผสมอาหารได้ ในประเทศจีนและญี่ปุ่นนิยมนำไปไว้ในห้องนอนและห้องน้ำเพื่ออบกลิ่น ในตะวันตกใช้เปลือกเป็นเครื่องปรุงรส หรือนำไปฝานตามแนวยาวนำไปปรุงเป็น สลัด หรือโรยบนอาหารประเภทปลา

สรุป Buddha’s Hand ส้มมือพระพุทธเจ้า

• เรียกชื่อตามลักษณะที่เห็น โดยมากสื่อความหมายถึงนิ้วหรือมือ
• ผลดิบสีเขียว ผลสุกสีเหลือง
• เปลือกคล้ายส้มโอ กลิ่นคล้ายมะนาว
• ข้างในแทบไม่มีเนื้อ
• ไม่นิยมกิน แต่อาจจะใช้เปลือกปรุงอาหารหรือผสมอาหาร ระงับกลิ่นคาวปลา
• นิยมใช้เปลือกมาดมเป็นยาดมหรือใช้ขัดผิวโลหะ มาผสมเป็นน้ำยาทำความสะอาด

ที่มาของเนื้อหา : wikipedia.org