ผมประมาณ 30 ปีที่แล้ว ผมได้อ่านหนังสือชีวประวัติของพระเถระรูปหนึ่ง นามว่าพระอาจารย์มหาสิน วัดถ้ำบาหลอด เลย เนื่องจากสมัยนั้นผมยังเด็กอยู่อ่านก็จำไม่ค่อยได้หรืออาจจะเพราะไม่ค่อยอยากจะจดจำเท่าไหร่ แต่ก็จำคร่าว ๆ บวกกับความทรงจำที่ได้พูดคุยกับชาวบ้าน และพระอาจารย์ที่วัด ประมาณว่า
- พระอาจารย์มหาสิน ทัตตาโภ เป็นพระภิกษุสังกัดมหานิยม เดิมเป็นคนบ้านพังฮอ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร
- ท่านบวชตั้งแต่สมัยเป็นสามเณร ได้ศึกษาภาษาบาลีจนได้เป็นพระมหาเปรียญ
- จากนั้น ท่านก็ออกมาปฏิบัติพระกรรมฐาน
- การมรณภาพของท่าน บ้างก็ว่าท่านเบื่อผักหวาน บ้างก็ว่าไม่ใช่ผักหวาน แต่เป็นผักชนิดหนึ่งคล้ายผักหวาน
- จากเหตุการณ์ที่ท่านเบื่ออาหาร มีเรื่องเล่าว่า ท่านกล่าวว่านี่เป็นกรรมของท่าน ไปโรงพยาบาลก็ไม่หายหรอก ถึงอย่างนั้นก็มีคนพยายามพาท่านไปโรงพยบาล แต่รถยนต์กลับไม่ทำงาน (เป็นเรื่องเล่า)
- ท่านพระอาจารย์มหาสิน ไม่ฉันเนื้อสัตว์ ฉันอาหารมังสวิรัติ
- ผมได้สอบถามหลวงปู่ท่านหนึ่งซึ่งเคยเป็นสามเณรอยู่กับท่านพระอาจารย์มหาสิน และได้ขออยู่ปฏิบัติกับท่าน พระอาจารย์มหาสินกล่าวว่า “อย่าเลย มาปฏิบัติแล้วหากอยู่ตลอดชีวิตก็ดีไป หากอยู่ไม่ได้จะทำให้เสียเวลาหากินไม่ทันเพื่อน สามเณรควรไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพดีว่า ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ สามเณรนั้นได้เข้าไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพและได้สึกออกมาทำงานในเวลาต่อมา ได้ดิบดีเพราะการเรียนรู้ ต่อมาเมื่อมีอายุมากขึ้นท่านจึงได้กลับเข้ามาบวชอีกครั้ง)
- ในงานประชุมเพลิงพระอาจารย์มหาสิน ทราบว่าพระเถระผู้สายวัดป่าธรรมยุตก็มาร่วมงาน เป็นต้นว่าหลวงปู่ฝั้นเป็นต้น ซึ่งก็เป็นที่แปลกใจว่าที่พระเถระผู้ใหญ่มาร่วมงานเป็นเพราะว่าภูมิธรรมของท่านเหล่านั้นถึงกันหรือไม่ ยากที่เราจะคาดเดาได้
- พระเครื่องของพระอาจารย์มหาสินที่สร้างประสบการณ์เป็นอย่างมากอีกรุ่นหนึ่งได้แก่ พระเครื่องรุ่นมุทุ จากคำบอกเล่าของคนในสมัยนั้น บางคนก็เล่าว่ายิงไม่ออกก็มี ยิงไม่เข้าก็มี บางคนเล่าให้ผมฟังว่ามีเด็กคนหนึ่งถูกรถสิบล้อเหยียบศีรษะตายแต่ไม่แตก
- สำหรับเหรียญ พระอาจารย์มหาสิน รุ่นแรก ปี 2518 ผมไม่แน่ใจว่าเป็นเหรียญรุ่นเดียวของท่านหรือไม่
