ผมท่องเว็บไซต์ เว็บเพจ กลุ่มการค้าการขายที่ไหน ก็เห็นแต่คนบ่นว่าเศรษฐกิจไม่ดี การค้าขายไม่ดี จะอดตายอยู่แล้ว หากินยาก หากินลำบาก ทำอย่างไรดี นี่ขนาดบ้านเรือนที่อยู่อาศัยยังเป็นปกติยังลำบากขนาดนี้ ถ้าเกิดสิ้นบ้านที่อยู่อาศัยอย่างพี่น้องชาวอุบลล่ะ น่าสงสารนะครับ เขาก็คนเหมือนกัน คนไทยเหมือนกัน เกิดมาบนแผ่นดินไทยแล้ว ควรที่จะได้รับความสุขขั้นพื้นฐานเสมอภาคกัน น่าสงสารนะครับ เอาใจช่วยหน่วยงานต่าง ๆ ที่ช่วยกันดูแลนะครับ…..
ค้าขายอะไรดี เศรษฐกิจแบบนี้
หลายเดือนก่อนน้องผมได้มาปรึกษาผมว่าจะทำการค้าขาย โดยทำการขับรถตะเวนขายของไปเรื่อย ๆ และได้ถามผมว่าจะขายอะไรดี ถึงจะขายได้ และไปได้เรื่อย ๆ ไม่ฝืดเคืองนักกับสภาพเศรษฐกิจแบบนี้
อันที่จริงเศรษฐกิจแบบนี้ขายอะไรก็ยากเพราะคนไม่มีเงิน ไม่มีเงินในการหมุน คนไม่มีเงินในตัว ไม่มีเงินในครอบครัว ไม่มีเงินในหมู่บ้าน ไม่มีเงินในจังหวัด แต่ประเทศอาจจะมีเงินนะครับ นั่นผมไม่ทราบ เงินอาจจะไม่รวมอยู่กับบางจุดบางคนก็ได้ แต่ในระดับชาวบ้านนั้น ไม่มีเงินในการใช้จ่าย แต่ภาครัฐก็พยายามเชิญชวนให้ชาวบ้านนำเงินออกมาใช้จ่าย ถึงขั้นจ้างให้ออกมาใช้เงินเลยทีเดียว (ก็แจกเงินให้ไปเที่ยวไง) เพราะรัฐคิดว่าชาวบ้านมีเงินแล้วไม่ออกมาใช้ แต่เท่าที่ผมสัมผัสมา ไม่มีใครมีเงินหรอกครับ นั่นความคิดเป็นนโยบายของภาครัฐครับ ผมไม่ก้าวล่วงมากนัก
แต่เมื่อน้องมาถามผมว่าขายอะไรดี ทีแรกน้องขอความคิดเห็นว่าขายที่นอนดีไหม ขับรถขายที่นอนตามหมู่บ้านต่าง ๆ เพราะขายไม่ได้เราก็ส่งคืนได้ สินค้าไม่เน่าเปื่อย อยากขายก็ขายอยากหยุดก็หยุด แต่ผมได้ให้คำแนะนำว่า ขายที่นอนนั้น ถึงแม้ว่าจะเป็นสินค้าที่เก็บได้นาน ไม่เน่าเปื่อย ขายไม่ได้ส่งคืนร้านได้ก็ตาม แต่มันเป็นสินค้าที่ขายยาก ด้วยเหตุผลที่ว่า
- ที่นอนคนไม่ได้ซื้อบ่อยนะ บางคน 10 กว่าปีค่อยซื้อครั้งหนึ่งก็มี บางคนแทบไม่คิดที่จะซื้อด้วยซ้ำ บางบ้านทำที่นอนเองแบบโบราณก็มี
- ที่นอนขายซ้ำที่เดิมไม่ได้ ถ้าคุณเข้าไปขายที่นอนหมู่บ้านนี้ในวันนี้ พรุ่งนี้ สัปดาห์นี้ หรือแม้แต่เดือนนี้ คุณอาจจะเข้าไม่ขายซ้ำที่เดิมไม่ได้ ด้วยเหตุที่ไม่ใช่สิ่งที่คนจะเปลี่ยนบ่อย ๆ
- ทุกวันนี้คนประหยัดเงินอยู่แล้ว ฉะนั้น สิ่งไหนที่ยังใช้ได้อยู่ หรือหาสิ่งอื่นทดแทนได้ เขาก็จะใช้ต่อไป ไม่จ่ายเงินซื้อ
จากนั้น ผมก็แนะนำว่า ขายอาหารการกิน ขายของกินดีที่สุดแล้ว เพราะเหตุว่า
- คนต้องกินทุกคน กินทุกครอบครัว กินทุกหมู่บ้าน กินทุกวัน และกินบ่อยด้วย
- ตนเองไม่เกินเอง ก็ยังซื้อไปฝากคนอื่นได้ ฝากญาติพี่น้องได้ ซื้อไปจัดงานเลี้ยงก็ได้ ซื้ออาหารไปถวายพระได้
- อาหารสามารถขายซ้ำที่เดิมได้ ก็ด้วยเหตุที่คนสามารถกินได้ตลอดเวลา หมู่บ้านนี้ไปขายช่วงเช้า เย็นไปขายซ้ำที่เดิมกได้
- อาหารอาจจะเก็บยาก แต่มันกระตุ้นให้เราต้องขยัน อดทน มีวินัยต่อตนเองในการบริหารสินค้า เวลา ไม่ใช่อยากขายก็ขาย อยากหยุดก็หยุด
น้องผมก็ทำตามนะครับ และก็สามารถขายได้และอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ และผมก็มอบเครื่องรางนางกวักให้ ซึ่งเป็นเครื่องรางช่วยในการค้าขายครับ
