ยังคงออกตามหาเพื่อหวังพบ ‘แรงบันดาลใจ’
ท่ามกลางความดึกสงัดและเงียบเชียบของคืนค่ำ
เสียงในหัวใจยังคงก้องดังไปด้วยบางอย่าง
“ฉันจะต้องตามหาแรงบันดาลใจภายในคืนนี้ให้พบ”
ท่ามกลางความสงบของคืนค่ำ
ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา..
หัวใจก็ยังเอิกเกริกตึงตังอยู่ตลอดเวลา
ว่า “ฉันจะละทิ้งสิ่งเบื้องหน้าไปยังไม่ได้”
งานเขียนที่รัก
เราไม่ได้เดินทางมาเพียงเพื่อทำความรู้จักกันด้วยหน้าที่
เธอมีความหมายเหนือกว่าคำว่า ‘อาชีพ’
เพราะเธอคือลมหายใจ จิตวิญญาณ และคือต้นกำเนิดแห่งปลายทาง
ที่ฉันต้องปฏิบัติและภักดีต่อเธอทุกวันราวเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ถ้าไม่มีเธอเป็นจุดเริ่มต้น
วันนี้ฉันอาจคลำทางไม่เจอสักหนว่าตื่นมาเพื่อสิ่งไหน
ฉันอาจแปรงฟัน ล้างหน้า อาบน้ำ กินข้าว..
หลังจากนั้นก็ยังไม่พบว่าชีวิตวันนี้จะก้าวไปทางใด
งานเขียนที่รัก
การคลำทางมาพบกันโดยเจตนาตั้งใจของฉัน
แม้ว่าบางวัน – ฉันไม่อาจจูงมือเธอ
เพื่อก้าวออกมาเต้นระบำบนหน้ากระดาษสีขาวสะอ้านตาของฉันได้
ทว่า.. เบื้องลึกภายใน
หัวใจยังเฝ้าถวิลหาการผสานจิตวิญญาณเป็นอันหนึ่งเดียวกันกับเธอเสมอ
เพราะฉะนั้น..
ไม่ว่าลืมตาหรือปิดเปลือกตา
เธอก็ยังคือ สิ่งเดียวที่เจตนาของฉันร้องหาไม่เคยจางหาย
แม้หลายวันนี้..
ฉันไม่อาจจูงมือเธอออกมาเต้นระบำความสุขเป็นบทกวีชิ้นใดได้
แต่ไม่ช้านานหรอกนะ – – สัญญา..
ก่อนรุ่งอรุณวันใหม่จะโผเข้ามาปลุกเปลือกตาฉันให้ตื่น
ฉันจะเข้าไปโอบกอด กระชับเธอไว้แน่นหนา
จุมพิตบางเบาซ้ำๆ หลายครา
จนกว่าความหนำใจจะกระซิบบอกว่าไปต่อไม่ไหว
สาเหตุที่ทำให้ฉันมั่นใจแน่นหนัก
ในคืนค่ำ ..ซึ่งแวดล้อมไปด้วยบรรยากาศอันเงียบเชียบเช่นนี้
เพราะฉันแอบเห็นประกายหวังเล็กๆ กำลังมีทีท่า..
ชะเง้อหน้าปีนเข้ามาเพื่อทลายกำแพงหนา …ให้สำเร็จราบคาบ
ภวังค์ใด ..ที่ดูดกลืนจิตวิญญาณของฉันให้หายเข้าไปยังกลีบเมฆ
มันไม่อาจกักแรงปรารถนาของฉันได้นานหรอก
พลังรัก – ภักดีที่มีต่อเธออย่างเต็มเปี่ยมต่างหาก
..มันกำลังปรากฏเบื้องหน้าเพื่อต่อกรอุปสรรคภายในไม่ช้าให้แพ้พินาศ
คอยดูเถิด
ความตั้งใจของฉันจะสั่นสะเทือนโลกทั้งใบอีกครั้ง และในนาทีนั้น..
ฉันจะพยายามแซะตัวเองออกมาแล้วกระโจนโผเข้าหาเธอทันใด
รอฉันหน่อย.. ไม่นานหรอกนะที่รัก
จิตวิญญาณภายในจะระดมกำลังอย่างเข้มข้น
เพื่อเข้ามามอบความจงรักกับเธออีกครั้ง
เพราะเหนือกว่าความหวัง ฉันมีความเชื่อ
ไม่ใช่เพียงความลางเลือน หากมากกว่าเหมือน ซึ่งคือใช่!
พร้อมพลังศรัทธาลึกๆ ว่า..
ตราบใดที่พลังอันแรงกล้าจะยังมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายไม่ลดละ
บนฟลอร์เวิร์ด(งาน)ของฉันจะปรากฏไปด้วยเหล่าดอกไม้เริงร่า
ที่ฉันจะพรรณาออกมาเป็นถ้อยภาษา.. สละสลวยลื่นไหล
หวังเพียง.. คืนนี้ฉันจะตามหาพบ ‘แรงบันดาลใจ’
แล้วผสานให้เป็นหนึ่งเดียวกับจิตวิญญาณภายในได้สำเร็จงดงาม
ในวันที่แก้วใสเขียนงานไม่ได้.. ไม่ใช่เพราะสมองตัน
แต่บางวันอารมณ์ไม่มาหรือทำแรงบันดาลใจหล่นหาย
(มันตกหล่นตรงไหนนะ อยากหวนกลับไปเก็บจริงๆ)
ภาวะนั้น ..อึดอัดราวกับกักตุนระเบิดไว้ภายใน
แต่นาทีนี้ การได้ขีดเขียน กลั่นระบายถ้อยคำออกมาบ้าง
หวังว่าอาการจะดีขึ้น ทุเลาและหายใจออก
หวังเรียกคืนแรงบันดาลใจและสีสันแห่งการเรียงร้อยถ้อยคำใหม่
เพื่อกลับคืนสู่วิถีขีดเขียนแก้วใส ..อย่างง่ายงามอีกครั้ง
หวังว่าฝีมืออันน้อยนิดนี้จะสะกิดความต้องการที่ซ่อนอยู่ลึกๆ
ให้เกิดเป็นสะเก็ดพลังไฟจนลุกฮือขึ้นมา
เผาผลาญให้มอดไหม้.. สำหรับอุปสรรคขวางหน้า
ไม่ให้เหลือแม้เชื้อไฟคุกรุ่นแผ่วบาง.. เพื่อรอเล่นงานกันใหม่
ด้วยจิตวิญญาณการเป็นนักเขียน
หลายครั้ง การเขียนหนังสือย่อมต้องอาศัยแรงใจขับเคลื่อนล้วนๆ
ไม่ใช่ทำเพราะเงิน ทอง หน้าที่ เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตไปวันๆ
สำหรับแก้วใส ตัวหนังสือทุกตัวมีคุณค่ามากกว่านั้น
เพราะมันคือ ประติมากรรมแห่งจิตวิญญาณ
ที่แม้แต่เงินล้าน.. ก็เสกแทนกันไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
