พระตกนรกมากที่สุดจริงหรือ ? เอาอะไรมาเป็นเครื่องวัด
เมื่อวาน ผมเห็นแชร์ท่านหนึ่งผ่านมาที่หน้าข่าว แต่เสียดายผมไม่ได้บันทึกไว้และก็ยังอ่านคำอธิบายของเขาไม่ละเอียดนัก ข้อความเขาอ้างถึงคำพูดของพระเถระรูปหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ซึ่งมรณภาพไปแล้ว ประมาณว่า “พระตกนรกมากที่สุด” จากนั้นคนโพสต์ก็อธิบายหาที่อ้างอิงคำกล่าวนั้นจากพระไตรปิฎก (ที่อ้างมาไม่เกี่ยวข้องโดยตรง) คำถามของผมคือ ?
- พระเถระที่กล่าวอ้างถึงว่าท่านกล่าวไว้นั้น ท่านได้กล่าวจริงไหม หรือท่านรู้เห็นจริงไหม หรือเราแค่เชื่อว่าท่านรู้เห็นเพราะท่านมีชื่อเสียง มีครูอาจารย์ มีวัตรปฏิบัติดีน่าเลื่อมใส แล้วเราก็เชื่อตามนั้น
- เอาอะไรมาเป็นเครื่องวัดว่าพระตกนรกมากที่สุด
- พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ไหม
สำหรับข้อแรก ผมขอผ่านไป เพราะผมไม่ทราบว่าท่านพูดจริงหรือไม่ รู้จริงหรือไม่ ที่รู้นั้นใช่หรือไม่ ถ้าพูดมากกว่าจะเป็นการล่วงเกินท่านได้
ข้อที่ 2 เอาอะไรมาเป็นเครื่องวัดว่าพระตกนรกมากที่สุด ถ้าเทียบกับคนทั้งโลกแล้วมีพระไม่ถึง 1 % ด้วยซ้ำ แต่หากเทียบกับสัตว์ที่ท่องเที่ยวอยู่ในภพภูมิต่าง ๆ ในกามภพ รูปภพ อรูปภพ หรือใน 31 ภูมิ จำนวนพระที่มีอยู่คิดเป็นเปอร์เซ็นต์ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ท่านผู้กล่าวอาจจะหมายถึงในจำนวนพระด้วยกัน แต่ไม่ควรใช้คำว่ามากที่สุด ควรใช้คำว่ามาก หรือมากกว่า เช่น พระที่บวชเข้ามาไปสู่อบายภูมิมากกว่านิพพานหรือสุคติ แต่ก็ไม่มีเครื่องวัดหรือเครื่องพิสูจน์อยู่นั่นเอง
ข้อที่ 3 เท่าที่ทราบสรุปคร่าว ๆ บุคคลที่ตกนรกหรือเข้าสู่อบายภูมิ คือบุคคลที่ประพฤติชั่วด้วยกาย วาจา ใจ ในรูปแบบต่าง ๆ โดยไม่ได้กำหนดกฎเกณฑ์ว่าคนนั้นจะเป็นใคร ขึ้นอยู่กับเจตนา หรือกรรมที่ทำลงไป อีกประการหนึ่งการที่สัตว์จะเข้าสู่อบายภูมิมีนรกเป็นต้น เขาไม่ได้เอายศตำแหน่ง เสื้อผ้าของใช้ไปด้วย นั่นหมายความว่า นางงามตกนรกก็ไม่ได้สวมมงกุฎไปด้วย กษัตริย์ก็ไม่ได้ถือเครื่องราชเครื่องทรงไปด้วย ข้าราชการไม่ได้เอาชุดกากียศตำแหน่งไปด้วย พระก็เหมือนกันไม่ได้เอาบาตรจีวรไปด้วย เขาย่อมไปด้วยอัตภาพใหม่ตามแต่กรรมนั้น ๆ การเขียนภาพพระตกนรกหรือข้าราชการตกนรกจึงเป็นการเขียนเพื่อให้เห็นอดีตชาติของเขาก่อนที่จะมาถึงจุดนี้ ไม่ได้หมายความว่าเขาใส่ชุดอย่างนั้นจริง ๆ อยู่ในนรก
พระอาจารย์ผมเคยเล่าให้ฟัง (โดยอ้างหลักพระอภิธรรม) ว่า ระหว่างนายพรานเอาไข่นกไปกินกับพระธุดงค์จับไข่นกมาย่างกิน นายพรานบาปมากว่า เหตุว่า นายพรานมีความพอใจในการทำบาปมากกว่า หมายความว่าเมื่อนายพรานได้ไข่นกย่อมดีใจเคี้ยวกินด้วยความพอใจ ด้วยความหลงพอใจในสิ่งที่ตนเองทำ ดีใจที่ได้พบได้ทำ ดีใจที่ได้กิน ดีใจที่ได้ไข่นกนั้นไปฝากลูกเมียที่บ้าน ส่วนพระธุดงค์นำไข่นกมาย่างกินเพราะไม่มีอาหารอย่างอื่นกินแล้ว กินเพื่อประทังชีวิต กินด้วยความรังเกียจ ด้วยความละอายแก่ใจ แต่จำเป็นต้องกินเพื่อยังชีพ แต่เมื่อมีพ้นสภาพความอดยากนั้นแล้วหรือเจอสิ่งอื่นก็ไม่ต้องกินแล้ว นี่เป็นการยกตัวอย่างให้เห็นว่าวัตถุในการทำบาปเหมือนกัน แต่บาปมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับเจตนาหรือความพอใจในการทำบาปนั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าพระธุดงค์จะไม่บาปนะ เป็นการยกตัวอย่างบาปน้อยหรือมากกว่ากัน
ใครมีข้อมูลที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า พระตกนรกมากที่สุด โปรดแชร์เป็นความรู้ด้วย ผมยังไม่เคยได้อ่าน
