ประเจียด หรือ ผ้าประเจียด เป็นเครื่องรางชนิดหนึ่ง ทำจากแผ่นผ้า อาจารย์ผู้สร้างได้เขียนอักขระเลขยันต์ต่าง ๆ ลงบนแผ่นผ้า แล้วมอบให้ผู้ต้องการนำติดตัวไปเพื่อคุ้มครองป้องกันภัย เรียกว่า ผ้าประเจียด ซึ่งว่าไปแล้วก็คือผ้ายันต์หรือแผ่นผ้าที่ลงอักขระยันต์ต่าง ๆ นั่นเอง
พระมหาประเจียด
อึอิอะนาอะระหัง
นั่งบ่ายหน้าสู่ทิศบูรพาหรือทักษิณ วางอารมณ์ให้สงบ เอาแม่มือข้างขวาตั้งทับเข้าที่สะดือ (เรียกว่าหลัก) แล้วกลั้นใจภาวนาบิดหมุนแม่มือไปทางซ้ายเต็มอึดใจ ๑ ที หรือ ๑ รอบ แล้วตั้งแม่มือใหม่แต่ภาวนาบิดหมุนกลับมาทางขวา ๑ ที หรือ ๑ รอบ ทำวันละ ๒ เวลาเช้าค่ำเป็นประจำทุกวันเป็นมหาประเขียด อาวุธนานาไม่ต้องเลย ยืนยิงมาเป็นห่าฝนก็บ่มิต้องกายเราวิเศษนัก หากจะภาวนาบิดหมุน
ไปแต่ข้างเดียวก็จะประเสริฐยิ่งนัก แม้จะกุมชายพกไว้ก็แทงไม่ถูก แต่การปฏิบัติอย่างนี้องคชาติจะหด สั้นไม่มีเหลือเลยบทนี้วิเศษยิ่ง ๆ
คาถาทำผ้าประเจียด
อึฝนตกก็ไม่ต้อง อะพ้าร้องก็บ่มิถึง แม่จูบลูกก็บ่มิถูก เบียกก็บ่ห่อนเบียก แห้งก็บ่อห่อนแห้ง
เมื่ออาบน้ำแล้ว ให้ภาวนา พาขึ้นลูบ จากข้างสะเอวถึงศีรษะเต็มอึดใจ ๑ ที ทำทุกครั้งที่อาบน้ำแล้วเป็นประจำทุกวัน ต่อจากนั้นก็ให้หลังมือข้างขวาเช็ดที่ใต้รักแร้ข้างซ้ายว่า “สะเล๊าะ” เอาหลังมือซ้ายเช็ดใต้รักแร้ข้างขวาว่า “สะแล๊ะ” ใช้คู่กันเมื่ออาบน้ำแล้วเป็นประจำเป็นประเขียดแคล้วคลาดอาวุธนานาประการ
คาบทำประเจียด
นั่งวางอารมณ์ให้สงบ เอาแม่มือทั้งสองทับแตะเข้าที่ริมข้างปากทั้งสองข้างว่า “คาบ” แม่มือจับอยู่ที่เดิม เอานิ้วชี้ทับอุดเข้าที่รูหูว่า “พระธรรม” แล้วเลื่อนนิ้วชี้ไปทับไว้ที่ตาทั้งสองข้างว่า “ดวงแก้ว” ทำครั้งละ ๑ ที เป็นประจำเช้าค่ำทุกวัน เป็นมหาประเจียแคล้วคลาดอาวุธนานาประการดีนัก ฯ
ที่มา : หนังสือ ตำรา ไสยศาสตร์ ของ นายอนันต์ คณานุรักษ์ พิมพ์แจกในพระราชทานเพลิงศพ พ.ต.หลวงสุทธิสรสำแดง ต.ม. ๑ มิถุนายน ๒๕๑๒
