สื่อนำเสนอสิ่งที่เขาอยากให้เรารู้
วันนี้ ขณะนั่งเครื่องบินกลับ ผู้เขียนได้หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา (จะบาปไหมเนี๊ย ฆ่าเวลา) ซึ่งเป็นหนังสือเก่งภาษา 50 ล้าน ของคุณบัณฑิต อึ้งรังษี ในหนังสือนั้นเขาบอกว่า “……สิ่งที่ป๊อบปูล่าร์ คนชอบเยอะ ๆ ไม่ใช่สิ่งดีเสมอไป เพลงเฮฟวี่เมทัล หรือ แร็ป บางเพลง มีเนื้อหาพูดเรื่องยาเสพติด เซ็กซ์ ใช้คำหยาบ แต่ป๊อบปูล่าร์มาก แต่เราเลือกเสพสื่อเอง ไม่ใช่ตามกระแส ไม่ใช่ให้สื่อป้อนเราในสิ่งที่ “เป็นผลประโยชน์” ของเขา เราเอา “ผลประโยชน์” ของเรา เป็นหลัก…..”
ทำให้ผู้เขียนคิดว่า ทุกวันนี้ สื่อนำเสนอในสิ่งที่เป็นผลประโยชน์ต่อสื่อเอง มากกว่าความรับผิดชอบหรือจริยธรรมที่ควรมีควรเป็น พูดง่าย ๆ ก็คือสื่อเห็นแก่ตัวนั่นเอง สื่ออาจจะอ้างว่าเราเสนอข้อเท็จริง แต่ข้อเท็จจริงที่สื่อเลือกนำเสนอ คือข้อเท็จจริงที่จะนำผลประโยชน์มาสู่พวกเขา ข่าวไหน ข้อเขียนไหน ที่เรียกคนดูคนอ่านได้ สื่อนำเสนอสิ่งนั้น แต่เราจะโทษสื่ออย่างเดียวก็ไม่ได้ เพราะสังคมไทยมักชอบข่าวความฉิบหาย หรือข่าวร้ายของคนอื่น
สื่อรู้จุดนี้ จึงหาแต่ข่าวร้ายๆ ข่าวความเสื่อมเสียมานำเสนอ เพราะเสนอแล้วคนสนใจ ในเมื่อคนสนใจแล้วก็เป็นผลประโยชน์ของสื่อเอง จึงเป็นที่มาของคำว่า “ข่าวร้ายลงฟรี ข่าวดีเสียเงิน”
เราควรใช่วิจารณญาณในการเสพสื่อ เลือกเสพสื่อที่เป็นประโยชน์ต่อเราและสังคม ไม่เสพสื่อที่นำซึ่งอคติหรือความชิงชังในสังคม ถ้าทางศาสนาก็จะกล่าวรวบยอดว่า อย่าบริโภคสื่อที่จะทำให้อกุศลกรรมเกิดขึ้น เสพแต่สิ่งที่ทำให้กุศลกรรมเจริญขึ้น…
