มีสุภาพสตรีท่านหนึ่งเข้าไปหาพระ เพื่อถวายสังฆทานอุทิศให้แก่บุตรสาวของตนเองที่เพิ่งเสียชีวิตไป ลูกสาวของเธอนั้นได้จากไปในขณะที่อายุยังน้อยเป็น นางเป็นวัยรุ่นอินเทรนตามสไตล์วัยรุ่นเกาหลี ทุกอย่างที่เป็นเกาหลี ๆ แบบว่าเธอเอาหมด ไม่ว่าเสื้อผ้า เครื่องแต่งหน้า แต่งตัว
แม่ผู้รักลูกสาวอย่างยิ่งจึงได้มาทำบุญถวายสังฆทานที่วัดตามอย่างประเพณี สิ่งที่คุณผู้หญิงท่านนี้นำมาถวายบ่งบอกถึงความรักความคิดถึงที่มีต่อลูกอย่างแรงกล้า นั่นก็คือ เสื้อผ้าสไตล์เกาหลี แค่นั้นยังไม่พอ ยังมีแป้งผัดหน้า ทาหน้า ทาปาก แบบเกาหลี
ก่อนที่จะถวายเธอก็กราบเรียนถามหลวงพ่อว่า “ทำยังไงเจ้าค่ะ ลูกสาวที่ตายไปถึงจะได้ใช้ลิปสติกเกาหลีอย่างที่เขาชอบ”
หลวงพ่อ “โยม การที่โยมถวายสังฆทานหรือทำบุญอุทิศให้แก่ผู้ล่วงลับ เป็นสิ่งที่ควรกระทำ และได้ชื่อว่าปฏิบัติตามแบบอริยสาวก แต่การที่เราถวายสังทานเพื่ออุทิศไปให้แก่ผู้ล่วงลับไปนั้น ไม่ได้หมายความว่า เราอุทิศสิ่งนั้นไปให้ แต่สิ่งที่เราอุทิศไปให้นั้นคือบุญ เหมือนอย่างที่พระเจ้าพิมพิสาร อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลด้วยคำว่า อิทัง โน ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตโย ขอบุญนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า ขอญาติทั้งหลายจงมีความสุข
นั่นคือการอุทิศบุญไปให้ ส่วนบุญจะส่งผลยังไง เป็นเรื่องของบุญจะจัดสรรตัวมันเอง ซึ่งมันขึ้นอยู่กับฐานะของบุคคลนั้นเกิดเป็นอะไร ขึ้นอยู่กับเวลา ภพภูมิ และสภาพแวดล้อมที่คอยส่งเสริม โยมอุทิศแป้งเกาหลีไปให้ ถ้าเขาเกิดเป็นผู้ชายล่ะ สมมติว่าเขาได้รับ เขาจะเอาไปทำอะไรล่ะ จะไม่เป็นชายประเภทสองหรือ
การถวายสังฆทาน ควรนึกถึงสิ่งเป็นประโยชน์มากน้อยแก่ผู้ใช้สิ่งนั้น ๆ และท่านได้นำไปใช้จริง ๆ จึงจะเกิดเป็นบุญ ส่วนบุญที่เกิดขึ้นจากการถวายสังฆทานนั้นจะส่งผลแก่ผู้ทำหรือผู้ที่เราอุทิศให้อย่างไร นั่นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของบุญตามเจตนาที่เราตั้งใจไว้เถิด…
