ฆ่าสัตว์เอามาทำบุญเลี้ยงพระ เลี้ยงคน จะเป็นบาปหรือไม่
เรื่องนี้เป็นเรื่องต่างกรรมต่างเจตนากันคือ การฆ่าสัตว์ประกอบด้วยมรณเจตนา หรือวธกเจตนาแปลว่าเจตนาให้ตายหรือเจตนาจะฆ่าเพื่อกินเจตนาจึงประกอบด้วยความโลภเมื่อฆ่าลงไปก็ต้องเป็นบาปและผิดศีล
การเลี้ยงพระเลี้ยงคนเจตนาประกอบด้วยจาคเจตนาคือเจตนาบริจาคบ้าง ศรัทธาบ้าง เมตตากรุณาเป็นต้นบ้าง การกระทำของเขาจึงเป็นบุญเพราะมีลักษณะขจัดความโลภความเห็นแก่ตัวความตระหนี่ให้ออกไปจากจิต หลังจากไปแล้วก็ได้รับความสุขใจ
แต่ให้กำหนดว่าในชีวิตของคนเรานั้นมักจะเจอปัญหาเหล่านี้อยู่ตลอดเวลาซึ่งแน่นอน บางครั้งคนก็ต้องยอมเสียสละต้องกระทำบางอย่างลงไปเช่น
“ลูกร้องไห้อยากกินไข่ต้ม ถ้าแม่กลัวบาปก็ต้องทนเห็นลูกร้องไห้เอา ถ้าไม่ต้องการให้ลูกร้องไห้ ก็ต้องยอมทำบาปเอา ซึ่งมีทางเลือกได้ทางเดียวเท่านั้น แล้วแต่ใครจะเลือกอะไร”
นี่เป็นการยกตัวอย่างเท่านั้น แต่ในคำถามที่ถามข้างต้น หากเราจะเลี่ยงไม่ยอมทำบาปด้วยการฆ่าสัตว์ เราก็สามารถทำบุญเลี้ยงพระ เลี้ยงคน เลี้ยงตนเองได้ไม่ยากนักมิใช่หรือ?
สรุปแล้ว คือ การฆ่าที่ถึงพร้อมด้วยเจตนา เป็นการกระทำปาณาติบาต ย่อมเป็นบาปในขณะที่ทำกรรมนั้นสำเร็จ เป็นบาปเพราะการฆ่าอย่างแน่นอน
ส่วนการทำบุญถวายทาน เลี้ยงพระ การบริจาค เป็นอีกการกระทำหนึ่ง เป็นเจตนาหนึ่ง ต่างกรรมต่างวาระกัน การกระทำเป็นกุศลเจตนา บุญก็ย่อมเกิดขึ้นในขณะที่ทำเช่นกัน
