อักษรขอมขลังจริงหรือ ?
ครั้งหนึ่งผมเดินทางไปที่วัดแห่งหนึ่งในประเทศพม่า เห็นพระเกจิอาจารย์รูปหนึ่งกำลังเจิมป้ายเพื่อความเป็นสิริมงคล ไม่รู้ว่าท่านเขียนด้วยอักขระภาษาอะไร เข้าใจว่าคงเป็นอักขระท้องถิ่น หรือเก่าแก่กว่านั้น ที่แน่ ๆ คงไม่ใช่อักขระขอม
แต่พระเกจิของไทยเรา นิยมอักขระขอม อาจจะเป็นเพราะก่อนที่จะมีภาษาไทยใช้ เราใช้อักษรขอมมาก่อน หรือได้ต้นแบบภาษาไทยมาจากอักษรขอม พระอาจารย์ทั้งหลายที่เรียนวิชามาแต่โบราณจึงได้ตำราเป็นอักษรขอมมา จนอักษรขอมกลายเป็นอักษรที่มองแล้วเกิดความขลังความศักดิ์สิทธิ์
แท้จริงไม่มีใครไปบัญญัติว่าอักษรขอม หรืออักษรนั่นนี่ต้องศักดิ์สิทธิ์ สิ่งเหล่านี้ ว่าไปแบบไม่เกรงใจล้วนอาศัยอุปาทาน หรือความยึดมั่นถือมั่นทั้งนั้น เหมือนคาถาบางคนบอกว่าถ้าแปลคาถาจะไม่ศักดิ์สิทธิ์ แต่ถ้าแปลไม่ออก เกิดความยืดมั่นขึ้นมาแล้วก็เข้าใจว่าศักดิ์สิทธิ์
ความศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ น่าจะเกิดจากจิตที่บริสุทธิ์อันมาจากศีล (ความประพฤติดีทางกายวาจา) และสมาธิ (จิตที่บริสุทธิ์ เป็นสมาธิ ปราศจากนิวรณ์ต่าง ) ของผู้จารหรือเสกวัตถุนั้น ๆ มากกว่า
