คาถาบูชาพ่อหมอชีวกโกมารภัจจ์ ผู้เป็นปฐมาจารย์ด้านรักษาโรค
โอม นะโม ชีวะโก สิระสา อะหัง การุณิโก สัพพะสัตตานัง โอสะถะทิพพะมันตัง
ปะภาโส สุริโย จันทัง โกมารภัจโจ ปะกาเสสิ บัณฑิตโต สีเมธะโส อะโรคะยา สะมะนาโหมิ นะอะ นะวะโรคา พะยาธิ วินาสสันติฯ
คาถาบูชาพ่อหมอชีวกโกมารภัจจ์นี้ สวดบูชาสาธยายเป็นประจำ ความป่วยไข้หรือโรคภัยจะไม่มาเบียดเบียน แต่ต้องเป็นคนตั้งอยู่ในศีลธรรม มีศีลห้าเป็นต้น มีธรรมคือความเมตตา กรุณา เป็นต้น
หมอชีวกโกมารภัจจ์ เป็นแพทย์ประจำราชสำนักของพรเจ้าพิมพิสาร แห่งกรุงราชคฤห์ และเป็นแพทย์ประจำพุทธองค์ เป็นอริยสาวก เป็นอริยบุคคลชั้นโสดาบัน เป็นผู้ที่ได้รับการยกย่องจากพระพุทธเจ้าในด้านเป็นที่รักของปวงชน คือใคร ๆ ของรัก เนื่องจากท่านเป็นบุคคลที่มีจิตเมตตายิ่งนัก รักษาผู้คนไม่เลือกชั้นวรรณะ ไม่เห็นแก่มิตรสินจ้าง
หมอชีวกเป็นบุคคลที่มีตัวตนจริง ท่านเป็นบุคคลที่เป็นแบบอย่าง เป็นหมอที่มีความรู้มากที่สดในสมัยนั้น รู้วิธีการรักษาโรคต่าง ๆ ทั้งการใช้ยาสมุนไพร (สมัยนั้นก็สมุนไพรทั้งนั้น) และการผาตัดแบบที่ใคร ๆ ไม่สามารถทำได้ในสมัยนั้น
อันที่จริงหมอทั้งหลายมีไว้สำหรับรักษาผู้ป่วย ผู้ป่วยก็ต้องให้หมอรักษาจึงจะหายจากป่วย หมอไม่ได้มีไว้บูชาจึงจะหายจากโรค แต่หมอที่เรากล่าวถึงนั้น ท่านไม่อยู่รักษาโรคภัยให้เราแล้ว เราจึงต้องอาศัยการระลึกถึงท่าน นึกถึงพระคุณของท่าน นึกถึงคุณธรรมของท่าน ด้วยการกล่าวคาถาบูชา
