ผมเห็นคำกล่าวหนึ่งที่ถูกแชร์กันไปมา ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนกล่าวไว้ หรือใครเป็นคนแชร์คนแรก ที่แชร์กันไปมา มีอยู่ว่า
เจ้าชอบสวดมนต์ ..แต่เจ้าก็ชอบติฉินนินทา
เจ้าชอบทำทาน ..แต่เจ้าก็ชอบเอาเปรียบคนอื่น
เจ้ามีความรู้ ..แต่ก็ซอบดูถูกคนอื่น
เจ้าตัวขาว ..แต่ใจเจ้ากลับดำ
เจ้าอยากมีมิตรแท้ ..แต่ใจเจ้าไม่แท้
เจ้าทำกุศล ..แต่หมายชื่อเสียง
เจ้ามีทุกสิ่ง ..แต่ไม่เคยคิดจะแบ่งปัน
เจ้าดูแลคนอื่น ..แต่ห่างเหินพ่อแม่
เจ้างดเนื้อสัตว์ ..แต่ข่มเหงเพื่อนมนุษย์
เจ้าหาตัวเองไม่เจอ ..แต่กรรมหาเจ้าเจอเสมอ
คำกล่าวข้างต้น เหมือนเป็นการกล่าวเหน็บคนอื่น ซึ่งไม่รู้ว่าคนที่กล่าวไว้ด่แค่ไหน ทำทุกอย่างที่กล่าวมาเหน็บคนอื่นดีหรือยัง ส่วนตัวผมมีความเห็นที่แตกต่างจากคนอื่น ดังนี้
เจ้าชอบสวดมนต์ ..แต่เจ้าก็ชอบติฉินนินทา
ดีกว่า…คนที่ชอบนินทาคนอื่น แต่ไม่เคยสวดมนต์ไหม ?
อย่างน้อยในขณะที่สวดมนต์ที่เขาชอบสวดประจำในแต่ละวัน เขาไม่ได้นินทาใครในขณะที่สวด หรือหากตายไปในขณะที่สวดก็ยังไปสู่สุคติ ดีกว่าพวกที่นินทาคนอื่นฝ่ายเดียว
เจ้าชอบทำทาน ..แต่เจ้าก็ชอบเอาเปรียบคนอื่น
ดีกว่า…พวกที่ชอบเอาเปรียบคนอื่น แต่ไม่เคยแบ่งปันให้ทานใครเลย
อย่างน้อยเขาก็ยังให้ทาน แบ่งปันคนอื่น ช่วยเหลือคนอื่น ตามโอกาส ตามกาลเวลา
เจ้ามีความรู้ ..แต่ก็ชอบดูถูกคนอื่น
ดีกว่าพวกที่ดูถูกคนอื่น ชี้คนอื่น ว่าคนอื่น โดยที่ตนเองไม่รู้อะไร เข้าทำนองที่ว่า ไม่รู้แต่ชี้ มีเยอะในคอมเมนท์ต่าง ๆ อ่านข่าวเนื้อหาไม่จบ แต่คอมเมนท์ไปแล้ว พวกนี้เข้าทำนอง ไม่รู้แต่ว่าคนอื่น
เจ้าตัวขาว ..แต่ใจเจ้ากลับดำ
อันนี้ไม่อยากแสดงความคิดเห็น คนเราจะใจดำหรือ ไม่ได้ขึ้นกับผิว ไม่ควรนำสีผิวมาพูด
เจ้าอยากมีมิตรแท้ ..แต่ใจเจ้าไม่แท้
ไม่แท้อย่างไร แต่ที่แน่ ๆ ดีกว่าตนเองไม่แท้ยังคบคนพาลหรือมิตรไม่แท้อีก คนไม่ดี หากได้กัลยาณมิตรที่ดี กัลยาณมิตรนั้นอาจจะชักนำไปสู่หนทางที่ดีได้
เจ้าทำกุศล ..แต่หมายชื่อเสียง
ชื่อเสียงที่ดีงาม เป็นส่วนหนึ่งของผลที่ได้จากการสร้างกุศลกรรม จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะได้
ยังดีกว่า ทำอกุศล แม้ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีชื่อเสียง ก็ยังเป็นอกุศลอยู่เหมือนเดิม ยังเป็นความชั่วอยู่
เจ้ามีทุกสิ่ง ..แต่ไม่เคยคิดจะแบ่งปัน
ว่าไปแล้วมันก็เรื่องของเขานะ อาจจะดีกว่าพวกที่แบ่งปัน แต่ว่าแต่คนอื่นก็ได้
เจ้าดูแลคนอื่น ..แต่ห่างเหินพ่อแม่
ก็ยังดีกว่า พ่อแม่ก็ไม่ดูแล คนอื่นก็ไม่ช่วยเหลือ
เจ้างดเนื้อสัตว์ ..แต่ข่มเหงเพื่อนมนุษย์
อาจจะดีกว่าข่มเหงทั้งมนุษย์และสัตว์ และเขาคงไม่ได้ข่มเหงทุกคนทุกเวลามั้ง
เจ้าหาตัวเองไม่เจอ ..แต่กรรมหาเจ้าเจอเสมอ
ไม่แน่นะ คนที่หาตัวเองไม่เจอ เขาอาจจะบรรลุธรรมถึงขั้นมองเห็นเป็นอนัตตาแล้วก็ได้ ไมมีอะไรเป็นตัวตน หรือของตัวตน แม้กระทั้งตัวตนของตนก็ไม่มี
ไม่มีใครดีโดยส่วนเดียว หรือชั่วทั้งหมดหรอกครับ
