มีข้อความหนึ่งปรากฏอยู่ในขุททกปาฐะว่าด้วยปัญหาสามเณรว่า “อะไรเอ่ยชื่อว่า 1 ? (ตอบ) อาหารชื่อว่า 1 เพราะสัตว์ทั้งปวงตั้งอยู่ได้ด้วยอาหาร” ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์เดรัจฉานย่อมขาดอาหารไม่ได้ เพราะร่างกายเป็นอยู่ได้ด้วยอาหาร ดังนั้น อาหารจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมนุษย์และสัตว์ เป็นสิ่งที่ต้องกินทุกคนและกินทุกวัน บางคนกินอาหารวันละหลายครั้ง โดยไม่เลือกชนิดอาหาร ไม่พิจารณาว่ากินเพราะอะไร อาหารชนิดนั้นมีความจำเป็นต่อร่างกายหรือไม่ มีคุณหรือโทษอย่างไร
แม้มนุษย์และสัตว์จะเป็นอยู่ได้ด้วยอาหาร แต่อาหารก็มีทั้งที่เป็นประโยชน์มากและประโยชน์น้อย อาหารบางชนิดหากบริโภคมากไป บริโภคผิดเวลา เป็นของสแลงต่อร่างกาย อาหารชนิดนั้นกลับให้โทษต่อร่างกายก็มี เช่น ทำให้เกิดโรคภัยต่าง ๆ ทำให้เกิดความดันสูง ทำให้เกิดเป็นโรคอ้วน เป็นต้น
บทความนี้ ผมจึงแนะนำคาถาสำหรับเสกอาหารก่อนบริโภค คาถาสำหรับเสกอาหารนี้ ไม่สวดแล้วให้อาหารกลายเป็นอาหารรสดี กินแล้วไม่มีโทษ แต่เป็นบทสำหรับเสกตนเองก่อนกินอาหาร เพื่อที่จะได้มีสติในการกิน ไม่กินเพราะเห็นแก่ปากหรือเพราะรสชาติของอาหาร แต่ให้กินตามความจำเป็น กินเพื่อให้ร่างกายอยู่ได้ ถ้าภาษาพระเรียกว่า “กินเพื่ออยู่ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน”
ถ้าคนเราพิจารณาอาหารก่อนกิน กินเพื่ออยู่ กินเพื่อให้ร่างกายอยู่ได้ เราก็จะพิจารณากินแต่อาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย กินอาหารที่ส่งเสริมสุขภาพดี จึงเป็นการป้องกันโรคภัยต่าง ๆ ที่เกิดจากอาหาร มีโรคอ้วนเป็นต้น
คาถาเสกกินข้าว ไม่อ้วน ป้องกันโรคภัย
ปะฏิสังขา โยนิโส อาหารัง ปะฏิเสวามิ.
คำแปล…เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายจึงรับประทานอาหาร.
ส่วนพิจารณาอาหารอย่างไร ก็แล้วแต่สติปัญญาของแต่ละท่าน คร่าว ๆ อย่างที่ผมได้กล่าวข้างต้น ไม่กินเพราะความมัวเมาในรสชาติ ไม่กินเพราะเห็นแก่ปาก ไม่ได้กินเล่น หรือกินอาหารเพื่ออวดอ้างใครว่าตนได้กินอาหารราคาแพงหรือมีรสชาติดี ไม่ได้กินอาหารเพราะอยากถ่ายรูปอวดคนอื่น แต่กินเพื่อให้ร่างกายอยู่ได้ เพราะอาหารนี้มีความจำเป็นต่อร่างกาย อาหารชนิดใดไม่มีความจำเป็นต่อร่างกายเราก็ไม่กิน ไม่กินมากเกินไปจนทำให้รู้สึกอึดอัดจนต้องถามหายาบรรเทา
ถ้าเราใช้คาถาเสกข้าวก่อนกิน และจารณาอย่างนี้ โรคภัยต่าง ๆ ก็จะน้อยลง ป้องกันอ้วน โรคเบาหวาน หรือโรคภัยอื่น ๆ ที่มีอาหารเป็นบ่อเกิด
