ถวายสิ่งของที่มีที่ได้ เขาจึงได้จึงมี
ความเป็นอยู่ของพระที่อเมริกาก็ขึ้นอยู่กับชาวบ้าน ปกติชาวบ้านก็จะนำภัตตาหารมาถวายที่วัด ทำบุญที่วัด แต่ก็มีบางครั้งที่ผู้มีจิตศรัทธา มีทรัพย์ แต่ไม่มีเวลา นิมนต์พระไปฉันที่บ้านบ้าง ที่ร้านอาหารบ้าง (ร้านของตนเองหรือร้านที่เจ้าภาพไว้ใจในสถานที่) ในเมื่อความเป็นอยู่ของพระขึ้นอยู่กับชาวบ้าน เพื่อทำตนเป็นผู้เลี้ยงง่าย (ไม่เรื่องมากในการฉัน) และเพื่อรักษาศรัทธา พระก็ต้องไปฉันตามสถานที่ที่โยมเตรียมไว้ดีแล้ว โดยเจ้าภาพก็จะทำการถวาย พระก็อนุโมทนาให้พรตามปกติ เหมือนฉันในวัด
เมื่อเจ้าภาพมีศรัทธา มีทรัพย์ พวกเค้าย่อมเตรียมสิ่งดี ๆ ถวายสิ่งดี ๆ มีรสที่ปราณีตแก่พระ การถวายของที่มีรสปราณีตนี้ แม้พระพุทธองค์ก็ทรงสรรเสริญ จึงได้ประทานตำแหน่งเอตทัคคะผู้ถวายของมีรสอันประณีตแก่พระนางสุปปวาสา
อีกอย่างการที่ญาติโยมถวายของดี เลิศ ของที่น่าพึงใจ ปราณีต ประเสริฐได้ชื่อว่าปฏิบัติตามพระพุทธวจนะที่พระองค์ตรัสไว้ใน “มนาปทายีสูตร ในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒, พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต” ความว่า
“มนาปทายี ลภเต มนาปํ อคฺคสฺส ทาตา ลภเต ปุนคฺคํ
วรสฺส ทาตา วรลาภี จ โหติ เสฏฺฐนฺทโท เสฏฺฐมุเปติ ฐานํ
ผู้ให้ของชอบใจ ย่อมได้ของชอบใจ
ผู้ให้ของเลิศ ย่อมได้ของเลิศ
ผู้ให้ของดี ย่อมได้ของดี
ผู้ให้สิ่งที่ประเสริฐ ย่อมเข้าถึงฐานะอันประเสริฐ”
เมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าเรามีโอกาส มีความพร้อมที่จะให้ เราควรเลือกให้แบบไหน?
