พระคาถาบูชาหลวงปู่เทพโลกอุดร

โย อะริโย มะหาเถโร อะระหัง อะภิญญาธะโร
ปะฏิสัมภิทัปปัตโต เตวิชโช พุทธะสาวะโก
พะหู เมตตาทิวาสะโน มะหาเถรานุสาสะโก
อะมะตัญเญวะ สุชีวะติ อะภินันที คุหาวะนัง
โส โลกุตตะโร นาโม อัมเหหิ อะภิปูชิโต
อิธะ ฐานูปะมาคัมมะ กุสะเล โน นิโยชะเย
ปุตตะเมวะ ปิยัง เทสิ มัคคะผะลัง วะ เทสสะติ
ปะระมะสารีริกะธาตุ วะชิรัญจาปิวานิตัง
โส โลเก จะ อุปปันโน เอเกเนวะ หิตังกะโร
อะยัง โน โข ปุญญะลาโภ อัปปะมัตโต ภะเวตัพโพ
สาธุ กันตัง อะนุกะริสสามะ ยัง วะเรนะ สุภาสิตัง
โลกุตตะโร จะ มะหาเถโร เทวะตานะระปูชิโต
โลกุตตะระคุณัง เอตัง อะหัง วันทามิ ตัง สะทา
มะหาเถรานุภาเวนะ สุขัง โสตถี ภะวันตุ เม

คาถาบูชาหลวงปู่เทพโลกอุดร ผมดูคร่าว ๆ แล้ว เป็นคาถาที่ประพันธ์ขึ้นมาเพื่อใช้กล่าวพรรณนาหรือสรรเสริญคุณของหลวงปู่เทพโลกอุดร ผู้ที่ประพันธ์ขึ้นมาเป็นผู้ที่มีความรู้ทางด้านภาษาบาลี ไม่ใช่ไปจับศัพท์โน่นนี่นั่นมาผสมกัน ถือว่าเป็นคาถาที่ใช้ได้ ก่อนสวดให้ตั้ง นะโม 3 จบ ระลึกถึงหลวงปู่เทพโลกอุดร แล้วจึงกล่าวคาถาบูชา

สำหรับภาพหลวงปู่เทพโลกอุดรนั้น ผมไม่นำมาเป็นภาพประกอบ เพราะผมไม่มั่นใจว่าที่เป็นภาพท่านครองผ้าอย่างเรียบร้อย นั่งบนก้อนหินนั้นเป็นภาพท่านจริง ๆ หรือภาพที่ตัดต่อมา