คาถาแก้วสารพัดนึกหลวงพ่อโอภาสี

อิติสุคะโต อะระหังพุทโธ นะโมพุทธายะ ปะฐะวีคงคา พระภุมมะเทวา ขะมามิหังฯ

เมื่อครู่ได้อ่านประวัติของหลวงพ่อโอภาสีแล้วน่าทึ่งมาก ท่านจบถึงเปรียญเอก คือเป็นพระมหาเปรียญประโยค 7 แล้วยังมีความสนใจในการปฏิบัติกรรมฐาน แต่การปฏิบัติของท่านแปลกหน่อย คือนำสิ่งของต่าง ๆ มาเผาไฟ นัยว่าถวายเพลิงเป็นพุทธบูชา จึงได้นามใหม่ว่า โอภาสี แรก ๆ ก็เผาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ นานเข้ามันก็คงหมดลง จึงเผาทุกอย่างที่มีและที่ได้มา ชาวบ้านเห็นเข้าก็เกิดความศรัทธาหามาให้เผาเป็นการใหญ่เลย การทำเช่นนี้บางท่านก็กล่าวว่า ท่านบำเพ็ญเตโชกสิณ คือเพ่งไฟเป็นอารมณ์แห่งกสิณ

ปาฏิหาริย์เกี่ยวกับหลวงพ่อโอภาสีนั้นมีมาก ที่เป็นกล่าวกันเป็นอย่างมากคือท่านปรากฏตัวที่ประเทศอินเดียโดยที่ไม่ทราบว่าท่านไปได้อย่างไร โดยวิธีใด

สำหรับคาถานี้ ผมเห็นมานานแล้วครับ เป็นคาถาที่มีความหมายดี ไม่มีส่วนไหนที่เกี่ยวกับไฟหรือสิ่งที่ร้อนเลย คาถานี้ออกไปทางเย็น คือเมตตา แคล้วคลาดปลอดภัย เป็นคาถาที่สร้างไมตรีจิตให้กับเจ้าที่เจ้าทาง ทั้งที่เป็นบุคคลและเทวดา สวดภาวนาสร้างความเป็นมิตร เมื่อเป็นมิตรสนิทรักใคร่แล้ว ทำอะไรก็สำเร็จได้โดยง่าย เหมือนดังมีแก้วสารพัดนึก คาถานี้จึงกล่าวกันว่าเป็นคาถาสารพัดนึกของหลวงพ่อโอภาสี