วิชาการทำเสน่ห์นั้นมีหลากหลายรูปแบบ มีหลายสาย มีหลายต้นกำเนิดที่มา มีหลายหลายการทำขึ้นอยู่กับกิเลสของผู้ทำว่าจะมีมากน้อยแค่ไหน ถ้าคนมีกิเลสน้อย อย่างอายน้อยหน่อยก็ใช้วิธีการเบา ๆ อิงหลักธรรมคำสอน หนักขึ้นไปก็เริ่มใช้ว่านยาต่าง ๆ เข้าช่วย หนักขึ้นไปอีกก็ใช้วิญญาณภูตผีปีศาจเข้าช่วย ซึ่งวิชาการทำเสน่ห์นั้นอาจจะแบ่งเป็น ๓ สาย ดังนี้
วิชทำการเสน่ห์ ๓ สาย
๑. วิชาเสน่ห์สายขาว อย่างเช่น วิชาการเรียกจิตคน โดยอาศัยการสวดมนต์ภาวนา ใช้คาถาพุทธคุณ สวดอ้อนวอนเทพที่ปกปักรักษาหรือที่เคยเป็นญาติมิตรกับเราให้ช่วย แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรช่วยเปิดทางให้
๒. วิชาเสน่ห์สายเทา เช่น วิชาเรียกจิตคนโดยวัตถุเครื่องรางของขลังต่าง ๆ การป้ายสีผึ้ง, น้ำมันเสน่ห์ที่ทำมาจากว่านต่าง ๆ ไม่ใช่น้ำมันพรายหรือจากซากศพ การทำเสน่ห์เบื้องต้นอิงสิ่งของตามธรรมชาติ อย่างเช่นทำเสน่ห์ใบรักเขียนชื่อบนใบรักซ้อน เป็นต้น
๓. วิชาเสน่ห์สายดำหรือสายอาถรรพ์ อย่างเช่น การทำเสน่ห์ยาแฝดด้วยวิธีการต่าง ๆ การฝังรูปฝังรอย ทำควบคุมวิญญาณคน การทำคุณไสยต่าง ๆ ทำให้เกิดความหลงหูตามืดมัวด้วยความรักความหลง คนที่โดนทำเสน่ห์มักตัวดำซูบผอมลง เนื่องจากอำนาจแห่งภูติพรายพวกนี้จะกัดกินทำลายคนที่ถูกทำเสน่ห์ไปทีล่ะนิดละหน่อยจนเสียสติเป็นบ้า หรือเสียชีวิตไปก็มี
