คาถาผูกใจมิให้ไป
ชาติเอหินะสะมาคะโม นะกะทะหายะติ ฯ
คาถานี้ เมื่อผู้หญิงมาหา เรานัดผู้หญิงไว้ ไม่ว่าจะนัดทานข้าว หรือดื่มกาแฟที่บ้านเรา แล้วเราไม่ต้องการให้เขากลับบ้านด้วยจุดประสงค์อันใดก็แล้วแต่ ท่านให้เอาใบพลูมาเขียนชื่อเขาเข้า แล้วเสกด้วยคาถานี้ จึงป้ายปูนกินกับหมาก เมื่อเวลากินห้ามมิให้บ้วนน้ำหมาก ถ้าบ้วนน้ำหมากแล้วเขาจะกลับเสีย ถ้าไม่บ้วนน้ำหมากแล้วให้นั่งเจรจากันไปเถิด เขาจะไม่กลับบ้านเลย และเมื่อเราบ้วนน้ำหมากแล้วน้ำกามเขาจะเคลื่อนแล (แสดงว่าเขาที่เขาอยู่กับเราเพราะเขากระสัน พอบ้วนน้ำหมากน้ำกามเขาเคลื่อน เขาหายกระสันแล้วอยากกลับบ้าน)
