กำหนดว่า พิมพ์นี้ แบบนี้ นิยมได้ แต่อย่าไปกำหนดในสิ่งที่คุณไม่นิยมว่า “เก๊”

คำว่า “นิยม” กับคำว่า “เก๊”
การที่พวกคุณ คัดพระ “บางส่วน”
ออกมาเล่นหาบูชากัน แล้วใช้คำว่า “นิยม”
อันนี้ ใช้ได้ เพราะชัดเจนดีว่า เป็นพระองค์ที่คุณ นิยม !
แต่…มีพระอีกจำนวนมาก ที่คุณคัดออก
แล้ว…คุณมาบอกว่า “เก๊”
คุณทำถูกต้องแล้วหรือ ???
อนาคต ลูกหลานไทย จะเข้าใจว่าอย่างไร
พวกเขาจะไม่คิดหรือว่า ทำไม ?
พระของปู่ พระของตา พระของพ่อ
ที่ตกมาถึงเขานั้น ทำไม มีแต่ “พระเก๊”
เกิดกับชาวบ้านไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าไปเกิดกับผู้หลักผู้ใหญ่
ชนชั้นเจ้านาย พระสงฆ์ พระเถระชั้นผู้ใหญ่
ที่มอบพระให้ลูกศิษย์ไป อะไรจะเกิดขึ้น ?
พระของเขา ต้องกลายเป็นพระเก๊ไป เพียงแค่คุณ
“ไม่นิยม”
แล้วยังสอนให้ชี้ตำหนิพระแบบผิด ๆ อยู่อีกตลอดมา
ได้เวลา “เปลี่ยน” แล้วครับ
บาปกรรมจริง ๆ ครับ ขอเถอะนะครับ

ข้อความข้างบนนี้ ผมไม่ได้เป็นคนคิดเองนะครับ เจ้าของความคิดน่าจะปรากฏอยู่ในภาพประกอบแล้ว ผมเห็นว่าเป็นข้อความที่น่าสนใจ มีประโยชน์เป็นอย่างมาก

ว่าด้วยเรื่องเซียนพระ

วันก่อนผมเห็นท่านหนึ่งลงขายเหรียญหลวงปู่ฝั้น รุ่นที่ 9 บนกลุ่ม facebook พร้อมบัตรรับรองจาก………..ชื่อดัง แต่เหรียญรุ่น 9 เหรียญรุ่นนี้ เป็นบล็อคไม้หันอากาศไม่มีหัว ซึ่งคนท้องถิ่นในจังหวัดสกลนครที่สะสมเหรียญหลวงปู่ฝั้นเพื่อบูชามาแต่พ่อแม่ไม่นับว่าเป็นเหรียญแท้ แต่ก็ได้รับการออกบัตรให้ว่าแท้ ทำให้ผมได้ความคิดว่า กลุ่ม องค์กร หน่วยงาน สมาคมต่าง ๆ ที่รับออกบัตร เขาคิดแต่เรื่องธุรกิจการซื้อขายอย่างเดียว คิดว่าเหรียญนี้สวยงาม พอขายได้ก็ออกบัตรรับรองให้ ทั้ง ๆ ที่คนท้องถิ่นไม่ยอมรับกัน กรณีไม่ได้เกิดขึ้นแต่เหรียญหลวงปู่ฝั้นที่ผมยกตัวอย่างมาเท่านั้นนะครับ เกิดขึ้นหลายพระอาจารย์ ประมาณว่าคนื้ท้องถิ่นยอมรับแบบหนึ่ง แต่บนห้างกำหนดแบบหนึ่งแล้วไปตีเหรียญที่ชาวบ้านรับมาจากครูอาจารย์โดยตรงว่าเก๊ มันเรื่องของธุรกิจล้วน ๆ ครับ

อีกเรื่อง เพื่อนเล่าให้ฟังว่า เขาได้นำพระแท้ ๆ ไปขายที่ห้างใหญ่ซึ่งเป็นศูนย์รวมร้านพระเครื่องต่าง ๆ เขาไปร้านที่หนึ่งซึ่งเขาจะขายหนึ่งแสนแต่ทางร้านให้แค่หนึ่งหมื่น เขาจึงเดินไปถามขายร้านอื่น ๆ อีก ปรากฏว่าทั้งห้างให้ราคาแค่หนึ่งหมื่นเหมือนกันหมด เขามาเล่าให้ฟังทีหลังว่า แต่ละล้านเขาจะส่งไลน์บอกกัน เช่น ร้านแรกให้ราคาหนึ่งหมื่น ถ้าเราไม่ขายเขาจะส่งไลน์บอกทุกร้านในห้างว่าหากมีคนนำพระแบบนี้มาขายให้ราคาแค่หนึ่งหมื่นเท่านั้นนะ ห้ามให้เกินกว่านี้ ถ้าเจ้าของพระขายให้ร้านไหน เขาก็จะนำพระนั้นออกต่อซึ่งได้ราคามากกว่านั้นหลายเท่า แล้วเขาก็จะนำมาแบ่งกันครับ