เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ผมได้พระเก่ามาองค์หนึ่งซึ่งตามตำนานต้องเป็นพระกรุเนื้อดินเผาอายุหลายร้อยปี แต่เนื้อพระละเอียดมาก ๆ เข้าใจว่าน่าจะถูกบรรจุไว้ในหม้ออย่างดี ไม่ถูกฝุ่น หรือน้ำขัง แทบที่จะไม่เห็นคราบกรุ ทำให้ผมเกิดความลังเลสงสัยว่า นี่เป็นพระเนื้อดินเผาละเอียด หรือว่าเป็นพระเนื้อเรซิ่นกันแน่ ผมไม่มีวิธีพิสูจน์ทางน้ำยาเคมีใด ๆ นึกขึ้นได้ก็กราบขอขมาองค์ท่าน ผมต้องการพิสูจน์ว่าพระองค์นี้ทำด้วยเนื้อดินหรือเรซิ่นเท่านั้นเอง
เมื่อกราบขอขมาองค์พระแล้ว ผมจึงนำองค์พระนั้นวางบนช้อนแสตนเลส แล้วจึงนำช้อนนั้นไปรนไฟด้วยแรงเทียนขนาดใหญ่ ประมาณว่าเทียนพรรษานั่นแหล่ะครับ ผมจับเวลา 7 นาที ที่พระองค์นั้นอยู่บนช้อนที่ร้อนหลายร้อยองศา พระก็ยังกลิ้งไปมาบนช้อน ไม่มีกลิ่นไหม้ มีละลายติดพื้นช้อน แต่มีน้ำคล้ายน้ำว่านซึมออกมาจากข้างใน ทำให้องค์พระมองดูคล้ายเปียกอยู่ตลอดเวลา คล้ายพระที่ปั้มออกมาใหม่ ๆ ผมจึงสรุปตามความคิดแบบบ้าน ๆ ของผมดังนี้
- พระองค์นี้ไม่น่าจะเป็นเนื้อเรซิ่น เพราะหากเป็นเรซิ่น น่าจะมีกลิ่น หรือละลายหรือถูกเผาไหม้ด้วยความร้อนแล้ว
- เมื่อไม่ใช่เรซิ่น จึงคิดว่าน่าจะเป็นเนื้อดินละเอียด
- พระองค์นี้ อาจจะไม่ได้ผ่านไฟความร้อนสูงมา อาจจะแค่ถูกเผาด้วยความร้อนของแสงอาทิตย์ แล้วจึงนำมาชุบน้ำว่าน หรืออาจจะถูกเผาด้วยความร้อนของไฟ จากนั้นผู้สร้างได้นำมาชุบน้ำว่าน จึงทำให้คราบว่านที่อยู่ด้านนอกละลายหรือซึมออกมาเมื่อผมนำช้อนมารนไฟ
เพื่อให้คลายจากความสงสัย ผมจึงนำช้อนเรซิ่นอย่างหนาและดีชนิดที่ใช้แล้วล้างเก็บไว้ใช้อีก ไม่ใช่ช้อนใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง นำมาวางบนช้อนแสตนเลสเหมือนอย่างที่ทำกับองค์พระ จากนั้นนำช้อนแสตนเลสนั้นไปรนไฟเทียนขนาดใหญ่ ปรากฏว่าเกิดกลิ่นไหม้ในนาทีแรก มีควันและการละลายในนาทีถัดมา เรซิ่นที่เขาใช้ทำช้อนมันต้องกันความร้อนได้ระดับหนึ่ง แต่ก็เกิดการละลายเผาไหม้ได้ตั้งแต่นาทีที่ 1-2
ผมไม่มีภาพประกอบนะครับ เพราะตอนทำผมทำคนเดียวไม่มีใครช่วยถ่ายรูปให้ อีกอย่างไม่อยากเผยแพร่ภาพการทำด้วยครับ แค่ต้องการมาบอกเล่าเป็นความรู้ให้ทราบ
