สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่งได้เดินผ่านมาเจอเข้ากับไก่ฟ้าตัวหนึ่งซึ่งเกาะอยู่บนคบไม้สูงริมทาง
มันคิดจะกินไก่ฟ้าตัวนี้ยิ่งนักจึงได้คิดหาอุบายเเล้วจึงเอ่ยขึ้นว่า
“แม่ไก่ฟ้าเอ๋ย ท่านช่างงดงามนัก ปีกของท่านก็มีสีสันสดใสหลายสี ปากก็งดงามไม่มีใครเหมือน อยากรู้จังว่าหากท่านหลับตาลงเเล้วยังจะงดงามเช่นนี้อยู่หรือไม่”
ไก่ฟ้านั้นเมื่อได้ฟังคำยกยอสรรเสริญก็หลงเคลิ้ม จึงรีบหลับตาอวดความงามของตนทันที
สุนัขจิ้งจอกเมื่อได้โอกาสนั้นก็กระโดดเข้างับตัวไก่ฟ้านั้นทันที
เมื่อไก่ฟ้ารู้ตัวว่าพลาดท่าเสียแล้ว เเต่ก็ยังมีสติ จึงเอ่ยปากขึ้นว่า
“พ่อจิ้งจอกเอ๋ย ก่อนที่ข้าจะตาย ขอให้ข้าได้ฟังเสียงอันไพเราะของท่านอีกสักครั้งเถิด”
สุนัขจิ้งจอกนั้น เมื่อได้ฟังคำยกยอปอปั้นก็หลงกล มันจึงรีบอ้าปากเห่าคำราม
ไก่ฟ้านั้นได้โอกาส จึงรีบบินหนีจากไปในทันที
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คำยกยอปอปั้นนั้นทำให้คนหลงเคลิบเคลิ้มจนไม่ได้ทันระวังตัว”
