คาถาตับปาฏิโมกข์ สวดแล้วมีแต่ตันกับตัน จึงเชื่อว่าทำให้ตัน

คาถาตับปาฏิโมกข์

คาถาตับปาฏิโมกข์ มีหลายตำรา หรือจะเรียกว่ามีหลายเวอร์ชั่น แต่ที่เหมือนกันคือเลือกเอาตรงที่สวดแล้วออกเสียงว่า ตัน ตัน ย้ำกันหลายครั้ง

คาถาตับปาฏิโมกข์ แบบที่ 1

สุวิตัญจะ สุปะวายิตัญจะ สุวิเลกะขิตัญจะ สุวิตัจฉิตัญจะ

คาถาตับปาฏิโมกข์ แบบที่ 2 โดย หลวงปู่จันทา ถาวโร

อายะตัญ วิตถะตัญ อัปปิตัญ สุวิตัญ สุวิเลกขิตัญ สุวิตัจฉิตัญ อัปเปวะนา มะมะ

คาถาตับปาฏิโมกข์นี้อยู่ในสิกขาบทที่ 27 แห่งนิสัคคิยปาจิตตีย์ เนื่องจากเวลาสวดจะมีเสียงที่ลงท้ายว่า ตัน ย้ำอยู่หลายคำ จึงมีความเชื่อกันมาแต่โบราณว่า ตับปาฏิโมกข์นี้มีความขลังมีความศักดิ์สิทธิ์ ยิงไม่ออก กระสุนด้าน ปืนแตก แต่หากแปลตรงที่สวดนี้ออกมาเป็นภาษาไทยแล้วคนละเรื่องกับที่เชื่อว่ากันปืน ปืนยิงไม่ออก ด้วยเหตุนี้มั้งโบราณจึงบอกว่า คาถาห้ามแปล หากแปลแล้วจะไม่ขลัง คือถ้าแปลแล้วเราก็จะหมดศรัทธาหรือหมดอุปาทานความยึดมั่นว่าขลังนั่นเอง

ที่เรียกว่า “คาถาตับปาฏิโมกข์” นี้น่าจะมาจากคติทางภาคอีสานที่ครูอาจารย์บอกเป็นปริศนาต่อ ๆ กันมา ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นกุศโลบายให้พระภิกษุใหม่มีความเพียรพยามในการท่องจำพระปาฏิโมกข์ แต่อย่างไรก็ตาม หากจิตมีความตั้งมั่น มีศรัทธา มีสมาธิก็ย่อมเกิดความศักดิ์สิทธิ์ได้เช่นกัน