หากจะกล่าวถึงมีดหมอที่เป็นเครื่องรางของขลังแล้ว ผมเชื่อว่าหลายท่านคงจะนึกถึงมีดหมอของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ ซึ่งเหล่านักนิยมสะสมเครื่องรางต่างให้การยกย่องว่าเป็นเทพศาสตรา มีอานุภาพสุดจะกล่าวได้
มีดหมอหลวงพ่อเดิมนั้น ยุคแรกที่ออกมานั้นยังไม่มีรูปแบบหรือขนาดที่เป็นเอกลักษณ์อย่างแน่ชัด ขนาดเล็กบ้าง ขนาดใหญ่บ้าง ตามแต่วัสดุและความต้องการของลูกศิษย์ บางคนก็ต้องขนาดใหญ่ใช้เป็นมีควานช้างไปเลยก็มี บางคนก็ให้ช่างเหล็กตีมีดขึ้นมาทำด้ามทำปลอกตามความต้องการของตนเองแล้วจึงนำมาให้ท่านเสกให้ บางท่านก็แค่ให้ช่างทำเป็นมีดแต่ยังไม่เข้าด้าม นำมาให้หลวงพ่อเดิมทำการบรรจุและปลุกเสกให้
ต่อมาเมื่อมีคนต้องการมากขึ้น วัสดุในการสร้างมากขึ้น จึงมีการริเริ่มทำเป็นมีดหมอให้มีลักษณะที่เหมือนกัน คือให้ใบมีดมีลักษณะเหมือนกับมีดจักตอก โดยที่โคนมีดคอด จากนั้นค่อย ๆ ป่องขึ้นแล้วเรียวปลาย ใบมีดมีการสลักอักขระขอมก็มี หรือแค่ลงลวดลายใกล้สันมีดก็มี ในส่วนของด้ามและฟักมีการใช้งาช้างเป็นหลัก ซึ่งเป็นงาช้างที่ท่านได้เก็บไว้และมีผู้นำมาถวายท่าน
ต่อมาในยุคปลาย เมื่อลูกศิษย์มีความต้องการของมีดหมอเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ทางวัดหนองโพธิ์จึงได้จ้างช่างในอำเภอพยุหะคีรีทำมีดขึ้น ช่างมีดที่ปรากฏชื่อ ได้แก่ ช่างฉิม ช่างไข่ ช่างสอน ช่างแม้น แต่ช่างที่คนรู้จักเป็นอย่างดี คือ ช่างไข่ และช่างฉิม
อานุภาพแห่งมีดหมอหลวงพ่อเดิม
ในสมัยนั้นพวกนักเลงหัวไม้ มักจะสักยันต์ลงคาถาอาคมต่าง ๆ อาบน้ำว่านน้ำยา เพื่อให้ตนอยู่ยงคงกระพัน ไม่งั้นก็เป็นพวกที่เล่นเครื่องรางของขลังต่าง ๆ ที่ทั้งเกิดจากธรรมชาติและได้มาจากอาจารย์ดี แต่มักจะก่ออันธพาลรบกวนชาวบ้านไปทั่ว เพราะถือว่าตัวมีของดี
หลวงพ่อท่านเป็นห่วงลูกศิษย์ กลัวว่าจะถูกคนเหล่านั้นรังแก จึงได้สร้างมีดหมอขึ้นมา เพื่อให้มีอานุภาพครอบจักรวาล เป็นต้นว่า
- สามารถป้องกันคุณไสยได้
- ป้องกันตนเองจากศัตรูหมู่คนพาล
- ใช้ในการขับภูติผีปิศาจที่เข้าสิงร่างกาย
- ใช้แก้อาถรรพ์ความคงกระพันชาตรีของอันธพาล
- ป้องกันสัตว์มีพิษ และสัตว์เขี้ยวงาต่าง ๆ
พระองค์นี้ ผมใช้ภาพประกอบบทความเท่านั้น ขอบคุณเพื่อนทางไลน์ที่ใช้ชื่อว่า THE SEA