ส่งพัสดุในเมืองไทยทีไร หวั่นใจทุกครั้ง ถ้าของยังไม่ถึงคนรับ

“ส่งพัสดุในเมืองไทยทีไร ใจหายทุกครั้ง ถ้าของยังไม่ถึงคนรับ” ผมว่าความรู้สึกเช่นนี้มีกับทุกคนที่ส่งของ ผมไม่ได้บอกว่าเป็นบริษัทไหนนะครับ แต่มีปัญหาเกือบทุกบริษัท ผมเข้าใจว่าประเด็นมันคือคนไทย ที่มีใจแย่ ๆ ไม่ซื่อสัตย์ต่ออาชีพการงานของตนเอง คือพนักงานบางคนมีช่องทางโกงได้ก็โกงด้วยวิธีการต่าง ๆ หรือบางคนอาจจะไม่โกงไม่ยักยอกพัสดุ แต่ทำงานแย่มาก ๆ ของบุบสลายเสียหายไปก็มี ต่อไปนี้ผมจะนำเรื่องที่ผมได้ยินข่าวมาเกี่ยวกับการส่งพัสดุในไทยที่มีปัญหา นี่ผมยังไม่ได้ค้นหาใน Google ตามคำแนะนำของนายกนะ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม และผมได้เห็นได้อ่านข่าวมา (ไม่ได้ค้นหา แต่มันเป็นข่าวผ่านเข้ามาทาง Facebook ทางสื่อต่าง ๆ )

ส่งของแต่ของไม่เข้าระบบที่ต้นทางที่นำฝาก แต่ไปเข้าระบบอีกสาขาหนึ่ง

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเองเมื่อสิบกว่าปีมาแล้วครับ ครั้งนั้นผมได้ไปส่งของที่ทำการในสาขาแห่งหนึ่ง จำนวน 3 รายการพร้อมกัน ผ่านไปวันที่สองตอนบ่าย ๆ เช็คดูเห็นของระบบที่อีกสาขาหนึ่ง จำนวน 1 รายการ อีก 2 รายการหาย และหายไปเลย 1 รายการที่เข้าระบบนั้น ส่งถึงปลายทางและเป็นของที่มีค่าน้อยที่สุดในบรรดา 3 รายการที่ส่งนั้น ผมเกิดสงสัยอยู่ว่า ทำไมของไม่เข้าระบบที่ต้นทาง ทำให้เกิดความสงสัยว่าพนักงานที่รับของนำของกลับไปเปิดดูที่บ้าน เห็นสิ่งไหนมีค่าก็หยิบออกไป หรือทำการเปลี่ยนสิ่งของใหม่ ห่อเหมือนเดิม แล้วนำไปส่งที่สาขาใหม่ หรืออาจจะกลับมาส่งที่เดิมก็ได้ บางคนอาจจะบอกว่าเป็นไปไม่ได้ พนักงานไม่สิทธิ์นำของออกมาบ้าง (มีหรือไม่มีผมไม่รู้) ที่ทำการมีกล้องบ้าง เขาทำไม่ได้และไม่ทำหรอก

เรื่องทำได้หรือไม่ได้นั้นเราอยู่ข้างนอกไม่รู้หรอกครับ เราไม่ได้ทำงานข้างในกับพวกเขา แต่เคยได้ยินไหมข่าวสาวใต้ให้ญาติส่งไอโฟนมาให้กลายเป็นก้อนอิฐ พวกเขาทำได้อย่างไร อีกอย่างข่าวเมื่อเร็ว ๆ นี้พนักงานธนาคารแห่งหนึ่งแอบเอาเงินที่ลูกค้านำมาฝาก ยักยอกเอาในขณะกำลังนำเงินเข้าไปเก็บในห้องเก็บเงิน ทั้ง ๆ ที่มีกล้องวงจรปิด แต่เขารู้มุมกล้อง รู้วิธีทำ อีกเรื่องหนุ่มนำเงินไปฝากธนาคารแปดหมื่น แต่เข้าแค่สี่หมื่น ดังนี้เป็นต้น ถ้าคนเราตั้งใจจะหาวิธีทำ มันทำได้หมดครับ

ส่งไอโฟนกลายเป็นก้อนอิฐ

เรื่องมีอยู่พี่สาวได้ส่งโทรศัพท์ไอโฟนไปให้น้องสาวที่จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยใส่เข้าไปในซองกันกระแทก พอน้องสาวเปิดหัวใจแทบสลายกลายเป็นก้อนอิฐ ซึ่งข่าวนี้ดังครึกโครมมาแล้วครับ

เรื่องนี้บางคนก็ว่า บ้าหรือเปล่าส่งโทรศัพท์ใส่ซองกันกระแทก นี่แหล่ะคนไทย คิดแยกแยะไม่ออก ประเด็นคือโทรศัพท์หายแล้วกลายเป็นก้อนอิฐแทน ไม่ใช่โทรศัพท์แตกหักแต่อย่างไร ถ้าโทรศัพท์แตกหักนั่นอีกประเด็นนะครับ ประเด็นคือมันต้องไม่หายหรือกลายเป็นก้อนอิฐ ถ้ามันแตกหักมันก็ต้องเป็นเศษชิ้นส่วนโทรศัพท์อยู่ในซองกันกระแทกนั้น ไม่มีทางแตกหักเป็นก้อนอิฐได้ แม้คนที่ฝากส่งจะใส่ถุงใสแล้วส่งก็ตาม ต้องไม่กลายเป็นก้อนอิฐหรือเป็นอย่างอื่น พนักงานหรือใคร ๆ เห็นหรือรู้ว่าเป็นอะไรก็ไม่มีสิทธิ์ในการสับเปลี่ยนหรือนำไปแต่อย่างใด เรื่องนี้อาจจะใช้วิธีการสับเปลี่ยนของในระหว่างนำส่งก็ได้ ทำได้หลายวิธี ถ้าคนคิดที่จะทำ

พนักงานบริษัทส่งสินค้าแอบแกะเซ็กซ์ทอยลูกค้า ถ่ายรูปเล่นโชว์เฟซบุ๊ก

เรื่องนี้ก็ไม่ควรเกิดขึ้น เมื่อพนักงานบริษัทส่งสินค้าแห่งหนึ่งแอบแกะกล่องพัสดุของลูกค้าแล้วเจอเซ็กซ์ทอยแล้วถ่ายรูปเล่นโชว์เฟซบุ๊ก ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องของพนักงานส่งสินค้าที่ต้องมาแกะ แกะแล้วยังมาถ่ายรูปประจานของส่วนตัวเขาอีก ในข่าวถ้าจำไม่ผิดยังโชว์ที่อยู่ในกล่องพัสดุบน Facebook อีก ทำให้เขาได้รับความอับอายและเสื่อมเสียเป็นอย่างมาก

ส่งของไม่ลงทะเบียนแล้วหาย

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเอง ส่งของไม่ลงทะเบียนแล้วหาย จะลงทะเบียนหรือไม่ลงทะเบียนก็ไม่ควรหาย ไม่ลงทะเบียนคนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์เอาไปได้ ซึ่งเรื่องนี้ก็ติดตามยากว่าหายในขั้นตอนไหน เล่าไว้เป็นอุทาหรณ์

เรื่องเหล่านี้ ถ้าทุกคนทำงานอย่างสุจริต ไม่คิดที่จะเอาของคนอื่น ปัญหาต่าง ๆ ก็คงไม่เกิดขึ้น ผู้ส่งก็สบายใจ ผู้รับก็สุขใจ ไม่ต้องกังวลว่าของจะหายหรือไม่ จะถูกเปิดหรือไม่