การปฏิบัติตน ๓ วิธี กับการดีดพิณ ๓ สาย

การปฏิบัติตน ๓ วิธี กับการดีดพิณ ๓ สาย

นักดีดพิณจะต้องฉลาดในการขึ้นสายพิณ (ขึงสายพิณ) คือ จะต้องทราบว่าขึ้นสายพิณระดับใดจึงจะดีดดังหรือไม่ดัง ดีดเป็นเพลงหรือไม่เป็นเพลง พระพุทธเจ้าทรงเปรียบเทียบการปฏิบัติตนกับการดีดพิณ ๓ สาย คือ

๑.    ขึงสายพิณหย่อนเกินไป ดีดไม่ดัง ฟังไม่เพราะ ดีดไม่เป็นเพลง เทียบได้กับ กามสุขัลลิกานุโยค เป็นทางสุดโต่งหรือสุดกู่ (Extreme)

๒.   ขึงสายพิณพอเหมาะพอดี ไม่ตึงไม่หย่อน ดีดก็ดัง ฟังก็เป็นเพลง เสียงก็ไพเราะ เทียบได้กับมัชฌิมาปฎิปทา คือ ทางสายกลาง (Middle Way)

๓.   ขึงสายพิณตึงเกินไป เวลาดีดสายพิณก็ขาด เสียงก็ไม่ปรากฏ เป็นการสูญประโยชน์เปล่า เทียบได้กับอัตตกิลมถานุโยค เป็นทางสุดโต่งหรือสุดกู่ (Extreme)

ฉะนั้น การปฏิบัติตนหรือการปฏิบัติงานทั้งปวง จึงสมควรปฏิบัติเป็นมัชฌิมาปฏิปทา คือ ?สายกลาง? จะเป็นวิธีที่ดีที่สุด