พระสมเด็จ พิมพ์ใหญ่องค์นี้ ผมได้มากจากบ้าน ๆ หมายถึงเข้าไปเช่าไปเหมาพระบ้านมา ซึ่งเป็นพระที่สามีเขาเช่าสะสมไว้ บางคนสามีเสียชีวิตบ้าง แยกจากกันบ้าง ภรรยาจับได้ว่าสามีมีเมียน้อย ภรรยาใหญ่ไม่ให้เข้าบ้าน กลับมาเก็บของไม่ทัน จึงทิ้งพระเครื่องไว้เป็นจำนวนมา ฝ่ายภรรยาก็ไม่รู้หรอกว่าพระอะไรเป็นอะไร ส่วนมากก็ขายในราคาทองคำ คนที่เข้าไปเหมาพระในบ้าน ได้พระหลุด ๆ เยอะเหมือนกันครับ แต่ก็แน่นอนว่า มีทั้งพระแท้และพระเก๊รวมอยู่ด้วยกัน บ้านไหนบ้างครับที่ไม่มีพระเก๊รวมอยู่ด้วย มีทุกบ้านนั่นแหล่ะครับ
แม้ใคร ๆ จะพูดว่า ใครสะสมพระสมเด็จ เสร็จทุกราย แต่ผมก็เลือกที่จะเชื่อว่า นี่คือสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ ผมไม่ได้ให้คุณเชื่อ และความเชื่อนี้ก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เพราะผมไม่ได้นำไปเสนอขายให้ใคร ไม่ได้ไปบอกว่านี่คือพระสมเด็จวัดระฆัง คุณต้องเชื่อนะ คุณต้องเช่านะ คุณต้องบูชาในราคาแพงนะ แต่ผมเชื่อเพราะหาวัดไม่เจอครับ จึงต้องยกให้เป็นสมเด็จแห่งวัดระฆังไปเลย
ทำไม ใครที่สะสมพระสมเด็จ ต้องเสร็จทุกราย ก็เพราะคุณสะสม คุณเช่าพระ เพราะคาดหวังว่าจะต้องเป็นพระราคาแพง จะต้องขายได้ในราคาแพง เซียนพระจะต้องเช่าในราคาหลายสิบล้านบาท แต่พอไม่ได้ตามที่คิดไว้จึงต้องเสร็จทุกรายไป แต่หากคุณเช่าพระในราคาพอประมาณ เช่าความศรัทธาที่จะบูชาหวังในพุทธคุณเป็นเครื่องหนุนใจ ไม่มีคำว่าเสร็จทุกราย ไม่มีคำว่าตกต่ำครับ
ผมเชื่อว่าในด้านพุทธคุณแล้ว พระสมเด็จวัดไหน ใครสร้างก็ไม่ต่างกัน ต่างกันแค่ราคาและจิตใจของเราที่เขาไปเสริมทัพเพื่อดึงพุทธคุณออกมาเท่านั้น หากเรามีความดี จิตใจมีศรัทธา มีความเชื่อมั่นในพระสมเด็จหรือพระเกจินั้น ๆ อานุภาพหรือพุทธคุณก็จะหนุนแรงขึ้น หากกรรมดีเราไม่พอ จิตใจตกต่ำ ไม่มีความเชื่อมั่น ก็คงไม่ต่างจากแขวนก้อนอิฐดินทราย
หากความดีของเราเต็มที่หรือมีกำลังพอ มีความเชื่อมั่นเคารพศรัทธาในองค์พระ แม้พระสมเด็จอยู่ในกรุก็อาจจะแสดงอภินิหาริย์ช่วยเราได้ครับ
